عشق و تنهایی
رسول پویان
1397

 مضمونی نیست جز غم و درد وطن مرا

دیګر حکایتی نبود در سخن مرا

نی خط وخال و نی طرهء زلف عنبرین

نی سرو ناز میکشد طرف چمن مرا

محمد عالم افتخار

برخ (پنجم):
آیا «فرهنگ»؛ برابر نهاد توحش و متضمن انسانیت هست؟

درین هفته هیچ واکنش و پیغامی دریافت نکردم؛ غالب دلیل این خواهد بود که در درازنای هفته؛ خبر ها و گزارش های بسیار داغی فضای عمومی را اشغال کرده بود؛ با اینکه هنوز فضا اشغال است؛ معهذا سنگینی این رسالت را طوری در می یابم که باید مسلسل ادامه یابد و بالاخره به جایی برسد که وقت و بخت من اجازه میدهد؛ ولی توقع اینکه عمر من به انجام قسمت حتی بالنسبه مهم آن؛ کفاف دهد؛ چشمداشت نابجا و ناروایی است؛ چنین چشمداشت در مورد تمامی افراد مطرح گذشته و حال بشری هم نابجا بوده و ناروا باقی خواهد ماند؛ بدون اینکه ذره ای از اهمیت منزل های کوتاه یا درازی کاسته شود که آنان با جانفشانی ها؛ درین استقامت طی نموده اند و می نمایند.

یارب چه جرم ماست چنین نا توان شدیم             وز عافیت بدور , بدین خاکدان شدیم

اندر بهار گلشن ما   روح   زنده گی             پژمرده گشت  پرپر باد خزان شدیم