آوازخوانهای افغانستان مانند هنرمندان بسیاری از کشورهای دیگر دلیرترین سپاهیان و پاسداران گستره فرهنگ اند. آنچه موسیقی میکند، کارآتر از خامه و نامه است. اگر خدانخواسته آنها نمیبودند، چگونه میشد گنجینه اینهمه سرودهای ماندگار ناموران ادبیات سرزمین مان را به کوچه کوچه و خانه خانه مردم، به ویژه مردمی که نوشتن و خواندن نمیدانند، رساند؟

هنرمندان مان را از ته دل پاس داریم، زیرا آنان در تاریکترین روزگاران تاریخ نیز فانوس هنر را نه تنها با آوا بلکه با دم و قدم و جان و روان شان روشن نگهمیدارند. هنگامی که دوست میداریم، اندوهگین میگردیم، تنها میمانیم، در نیمه‌راه رها یا فراموش میشویم، پیش میرویم، میشکنیم، درمیمانیم، می‌افتیم، و ... به موسیقی پناه میبریم تا آرام گیریم.