شرشر ریگهای کوچهی خلوت زیر پای او -که در ذهن خود راهی برای رهایی از تاریکی میجوید- در طول کوچه میپیچد و باعث میشود لحظهای را بدون اینکه حرفی با هم بزنیم به مسیرمان ادامه دهیم.
او و چند رقاصهء دیگر در پس صحنه نشسته و منتظر نوبت برنامهء شان بودند که بروند روی ستیژ. تا شروع برنامهء آنها، یکی از آواز خوان های نه چندان محبوب و خوب، برنامه اجرا می نمود و آواز می خواند.
باید گفت که، قؤشیق«سرود، دوبیتی، چار بیتی، غزل ، یار- یار، نای – نای،
سوزوان ( داستان منظوم یازی وزیبا )، اله ( سرودیکه به خاطر خواب
دادن اطفال توسط مادران سروده می شود) رمضانی، اوراقچی (سرود
دروگر)، سرود اطفال، کیلین سالم ( مراسم سالمنامه ی عروس)، ماتمنامه ،
اولنگ یا اولن«آهسته برو)»که از طرف عوام سروده شده، وگوینده ی
آن معلوم نباشد،اطلاق می گردد. قؤشیق بعضاً با موسیقی و گاهی هم بدون
موسیقی خوانده میشود.
گسترش و عقبرفتن ادیان رابطهی رمزآلود و عمیقی با چگونهگی اخلاق و برخورد نمایندهگان آن دارد. اگر دینی بخواهد به قلههای کامیابی برسد لازم است؛ تا نمایندهگانش قلب انسانها را با اخلاق لبریز، روح ایشان را با انسانیت روشن و کامشان را با همدیگر پذیری شیرین سازند.
مقالات دیگر...
- دوبیتی ها و رباعی ها
- کاتیا
- جهان بی روح پدیداری دولت مستبد
- عزاداری ین به نوحه سرایی و غزاداری نیاز ندارد!
- طالبان، پناهگاه امن تروریسم اسلامی
- غزل
- کیفر عمومی--- و نخبه از نتیجه در سیاست و توده در فنای فرد
- آموزگار خود در عصر دیجیتال و هوش مصنوعی را دریابید!
- نگاهی به معمای زمان
- آزادی بیان و شبکه های اجتماعی انترنتی افغانها