وفـا و عـشق و محـبت کـرده بنیادم

بـه کـنج غمکـدۀ زنـدگی ازان شادم

بهـار تازه کـند بـاغ و گلـشن دل را

به ناز و غـمزه خرامـد سـرو آزادم

ز تار و پـود سخن تحـفۀ سفر سازم

به گوش دل برسد نـور موج میعادم

به بـرگ گل بنویـسـم سـیـرت نیکـو

ز چهـره نقـش بـبـنـدد کلک بهـزادم

همیشه عشق بود زنده در دل انسان

ازان چراغی به شبهای تیره دردادم

ز لـوح دل نشـود پاک قـصۀ عـشّاق

به زندگی نرود حرف عشق از یادم

ز درس خانه و مکتب تا به دانشگاه

به غـیــر عـشق نیامـوختم ز اسـتادم

ز شام تا به سحـر زیر پرتـو مهتاب

ربـاب نغـمه سـرا گـشت پـرپـر بادم

به حرف زاهـد و مفتی نمی‏کنم باور

سـرود غـمــزۀ چـشمی کـنـد ارشادم

نشسته درحرم قصرخسروی شیرین

به مژه کـوه گران کَند عشق فرهادم

اگـر بـه عمق گـرانـش بنگـری یابی

که عشق وجذبۀ دل بود اصل ایجادم

دریـده گـوش فـلک را نـالـۀ مظلـوم

شکسته سقف جهان را داد و فریادم

طلسم دیـو شـب تیره را کند ویـران

شـرار هــور کـنــم هـمت پـریـزادم

ز چـشم کاوه ببینید محـو ضحـاکان

بـیــاریـد از دل تاریـخ پتک حـدادم

رسول پویان

19/10/2024