در اثر تیراندازی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی در مرز میان افغانستان و ایران در منطقۀ کلگان سراوان استان سیستان- بلوچستان، یکشنبه 22 میزان 1403، به تعداد 260 تن از آواره‌گان بی‌پناه اهل افغانستان به شکل بی‌رحمانه‌یی کشته و بیش از 60 نفر دیگر از آن‌ها به شدت زخمی شده اند.

بر اساس گزارش‌های منتشرشده، نیروهای مرزی جمهوری اسلامی که از قبل به کمین این آواره‌گان نشسته بودند به‌طور سازمان‌دهی‌شده با راکت و تسلیحات دیگر بر آن‌ها شلیک نموده‌اند؛ در این جنایت هولناک بخش وسیع از کسانی که کشته و یا زخمی شده‌اند را جوانان و نوجوانانِ تشکیل می‌دهند که به دلیل گریز از سلطۀ خونبار امارت اسلامی طالبان، رهایی از فقر و نابرابری، ستم و استبداد و بلاخره برای پیدا نمودن کار و تأمین معیشت این چنین وحشیانه به خاک و خون کشیده شده‌اند.

این جنایت نمونۀ دیگری از جنایات سازمان یافته و انجام شده نسبت به کارگران مهاجر افغانستانی در درازنای این چند دهه است که سیاست فاشیستی و ضدانسانی حکومت اسلامی را به وضوح نشان می‌دهد. سردمداران جنایت‌پیشۀ حکومت اسلامی با وجود شواهد و مستندات انکارناپذیر از این توحش و جنایت، تا این دم این جنایت آشکار را با سکوت سهمگین و شرم‌آور بدرقه کرده اند.

در این جنایت، که نمود آشکار و بارزی از نژادپرستی و بیگانه‌هراسی ناسیونالیسم ایرانی است، قبل از همه سران و مجریان قدرت و به همین حد نهاد ها و أحزاب دست‌راستی، سلطنت‌طلب و آریامهری شریک جرم اند. در کنار عاملان و مجریان مستقیم این جنایت دهشتناک، امارت اسلامی طالبان و حامیان جهانی و منطقه‌یی آن در رأس قدرت‌های امپریالیستی نیز بانی و شریک این تراژیدی های انسانی در افغانستان و منطقه اند.

سازمان سوسیالیست‌های کارگری افغانستان این فاجعۀ غم‌انگیز را به خانواده های داغداری که عزیزان شان را از دست داده اند، صمیمانه تسلیت گفته و برای مجروحان این حادثه آرزوی سلامتی می‌کند.

برای گذر از این وضعیت اسفبار و تراژیدی های المناک که سال‌ها است از مردم بی‌پناه، کارگر و محروم قربانی می‌گیرد باید خواستار رفع محرومیت و تبعیض سیستماتیک و پایان یافتن به بی‌حقوقی ممتد کارگران مهاجر اهل افغانستان شد؛ کارگرانی که سالیان متمادی در کنار طبقۀ کارگر ایران و مردم در اعماق در انباشت سرمایه و سود مضاعف برای صاحبان صنایع و سرمایه و دولت سرمایه‌داری نقش داشته اند اما از ابتدایی‌ترین حقوق و حرمت انسانی محروم اند. باید محکم جلو این سبعیت و ددمنشی ایستاد و به شکل گسترده و مستمر در هر جایی که هستیم به این جنایت اعتراض کنیم. تحقق این خواست اما صرفا با اعتراض و نوشتن تومار ممکن نمی‌گردد. بر نهادها، فعالان کارگری و جنبش سوسیالیستی و خلاصه به بشریت آزدای‌خواه، برابری‌طلب است که در ضمن افشای سیاست‌های فاشیستی و رفتارهای نژادباورانۀ حکومت اسلامی و بورژوازی ایران به امر وحدت و تشکل طبقۀ کارگر به عنوان یک طبقۀ واحد اجتماعی چاره‌اندیشی نمایند. تا هنگامی که این تفرقه و شگاف در صفوف طبقۀ کارگر تحت عنوان "خودی" و "بی‌گانه" باقی است، متأسفانه شاهد تکرار جنایات مهیب‌تر از این دست خواهیم بود.

مرگ بر جمهوری اسلامی؛ مرگ بر امارت اسلامی طالبان!

زنده باد همبسته‌گی طبقۀ کارگر!

زنده باد سوسیالیسم!

شورای مرکزی سازمان سوسیالیست‌های کارگری أفغانستان

25 میزان/مهر 1403؛ 16 اکتوبر 2024