تا بکی گردون به سختی امتحانم می کند
نـه نفـس گـیرد؛ لیکن نیمه جـانـم می کند
میفشارد بینهایت جسم وجان هست و بود
زره زره در ســیه چــالـه نهـانـم می کند

محمد عالم افتخار
یک اندیشه بلند با برش احتجاجی الماسی
"سالروز رستاخیز 22 مارچ؛ روز زن افغانستان است!"
در روزهای نزدیک؛ مقاله ای از یک جوان هموطن خواندم که جداً مرا تکان داد و میتوانم بگویم تا حد بالایی غرق شادمانی و امید و غرور کرد. نخست مایلم بدون مقدمه و چون و چند؛ شما عزیزان این اثر نادراً برگزیده و طرف تحسین مرا ـ با توجه و تأمل ـ مطالعه بفرمایید:

« حاشیه ای به قلم کاوه شفق بر هشت مارچ

۲حمل، مصادف با ۲۲مارچ، می تواند روز زن افغان باشد.

چرا؟

طالب چراسـت دشمن عز و وقار زن
مـادر نـدیـده تا که کـند جـان نـثاز زن
شاید به سینه دل نبُوَدسنگ بسته است
با خـشم وکینه بسکه کند سنگسار زن

“ در اواخر قرن اول هجری، زمانی که حتی برگ نوشته ای آزاد از قرآن نیز به جای نمانده آيا نوشتن و ساخت کتاب ، به طور کلی، و در بحث جاری ، به خط و زبان فارسی و عربی ، از چه زمانی میسر شده است؟ خروج خردمندانه از این مدخل و مقدمات ، شاید به اسارت کنونی و عمومی ما در تار و پود مطالب و سطور کتاب هایی پایان دهد، که على الأصول قابل نگارش نبوده اند.” (1)
“ کسانی حتی «فهرست ما قبل الفهرست» فراهم کرده اند و کسان دیگری از مکتوبات شیعه تا قرن سوم هجری، به تعدادی اعجاب آور، فهرست دیگری ساخته اند، بی اینکه تا کنون به میزان کف دستی از این همه کتاب ، عين قابل دیداری به دست آمده باشد❗️” (1)