در چند روز آخر یک خبر واقعاً موجب نگرانی و موجب تکدر خاطر یک عده از فرهنگیان و هوا خواهان فرهنگ کشور ما شده ، و این خبر نا خجسته؛ کیفر دیدن شماری از نویسنده گان و روزنامه نگاران افغانستان است ، به اصطلاح به گناه به کار بردن کلمات بیگانه.
روزباخورشیدوشب سیل شباهنگم خوش است
زیــر نـور خلـوت مهـتـاب آهنگـم خوش است
با غــزل هــای دل مـسـتـانـه عـادت کــرده ام
لفـظ شـیریـن دری بـا نغـمۀ چنگم خوش است
حتا نامبردن ببرک کارمل در زمان دکتر نجیب جرمپنداری پنهانی بود. مجاهدین از جبر تاریخ آورده شدند. آنان قدرت را به زور کرفته نه میتوانستند. اگر با احمدشاه مسعود ائتلاف نهمیشد، دکتر نجیب قدرت را به حکمتیار و پاکستان تسلیم میکرد.
وضعیت در کشور روزبهروز وخیمتر میشود. از هر زاویهای که به کشور و احوال آن بنگریم، هیچ نشانه مثبتی در آن دیده نمیشود. ناامنی و فساد که طالبان مدعی زدودن آنها بودند، در حال افزایش است، بهخصوص فساد که به اوج خود رسیده است.
مقالات دیگر...
- در ارتباط به جفنگ گویی ها ی " نیاز نیاز"
- چرا ادبیات دوران کهن و میانه کمتر حزین بود؟
- به پیشواز اول می، روز جهانی همبستهگی کارگران
- عشق و محبت
- فاجعه قتل عام محصلین پولیتخنیک
- باید بپا خیزیم خاموشی زیان دارد
- شاعر رزم
- شکست محتوم حکومت علیه بی حجابی
- نگاهی به زندگی و شعر روان صوفی عشقری
- نگاهی به زندگی و شعر روان صوفی عشقری