افغان
دل افغان را از گٍل سرشتند
میانش تخم جهل و حیله کشتند
بُود بار اش تفنگ و راکت و بم
به تقدیر اش شهادت را نوشتند
صلح و جنگ
همه از لذت فرهنگ گویند
به جای صلح حرف جنگ گویند
نمیدانم... شاید یک معماست!
که شام تیره را هفت رنگ گویند
به این سو و به آن سو، فرو فِتَد برگها
ببین که زیر پای تُست گهی بلند مقامها
کِی میرود، کِی میشود نشسته در مقام او
چه محشری به پا شود
چه سرخی غروب ها
رسول پویان
تصویر عینی از شهر کابل
(سالیان 1384، 85 و 87)
بخش نخست
در این ایام در شهر کابل بسیار قدم زدم و از گوشه و کنار، جاده و سرک و کوچه و پسکوچههای آن دیدن کردم و عکسهای زیادی گرفتم. در این جا به شکل بسیار فشرده شمهیی از آن را به روی سیمین اوراق کاغذ میریزم تا روزی و روزگاری به عنوان برگهایی از تاریخ این کهن سرزمین هموطنان را به کار آید.
نگاهی به شهرکابل
کابل در گذر تاریخ:از مطالعۀ تاریخ برمیآید که شهرکابل بسی کهن و قدیمی است. از روزگاران پیش از اسلام و بعد از آن قصههای زیادی در دل دارد. باشندگان این دیار باستانی از فرهنگ و مدنیت زرتشتی، یونانی، کوشانی، بوداییهندی و خراسانی بهرهمند شدند. سلسلۀ کابلشاهان و یورش اعراب را امتحان کردند. از آیین اسلام و انوار کلام حق مستفید شدند. از فرهنگ و مدنیت بابریان (خاصه ظهیرالدین محمد بابر که در سنۀ 1501 میلادی کابل را تصرف کرد و 21 سال در آبادی آن کوشید) بهرهها بردند و آن را بسی نکو با ارزشهای مدنیت تاریخی خود ممزوج ساختند. حالا کابل و کابلیان با کوله بار وزین فرهنگ و مدنیت ریشهدار خودی، با فرهنگ مختلط شرقی و غربی روبه رو شده اند و دوران بازسازی و احیای مجدد را از سر میگذرانند.
محمد عالم افتخار
(در ادامه) چهل و هشت ساعت با استاد میر اکبر خیبر
چرا اندیشه های حزب دموکراتیک خلق؛ نیازمند نقد است؟(بخش چهارم)
من در لحظاتی این نوشتار را خدمت عزیزان تقدیم میدارم که سراسر هندوستان بزرگ؛ غرق در مناسک «عید دیوالی» است و از همه جا و همه سو؛ صدا های انفجار پتاقی ها و ترقه های گوناگون شنیده میشود. آسمان هند به طریق چل و فن «آتشبازی» بیحد و اندازه زیبا و دیدنی است. حتی فقیر ترین خانواده های هندو که یکی از ایشان مرا در سرای خود مسکن داده است، اطراف عمارات خویش را چراغان نموده و انواع نذر و نیاز و عبادت و طاعت و خیر و خیرات را به راه انداخته اند و شب ها همه جا میلیون ها شمع روشن میکنند. من هم هرجا که با شناخته یا دکاندار و مرتبطی رو به رو میشوم؛ خواسته و ناخواسته میگویم:
«دیوالی مبارک!»
«دیوالی» عید خیلی بدوی و عقبمانده به نظر می آید که به یکی از دو حماسه اسطوره ای هند (رامیانه) مربوط است ولی شادمانی های مردم در آن با هیچ عید دیگری که من میشناسم قابل مقایسه نیست. اینجانب؛ در مورد؛ پیرارسال اطلاعات مصور مفصلی تحت عنوان «ارمغان های جادویی از سرزمین خدایان» تقدیم کرده ام که میتوانید اینجا بیابیدش:
در شروع عرایضم از نشست ها با استاد میر اکبر خیبر که در عنفوان 20 سالگی برایم دست داده بود؛ این تیتر ها را قید کرده بودم:
ـ روح و روان هم از هوا و آب و نان آغاز ميشود!
ـ کلچر قبيلوي؛ مانع رشد مدني و پخته گي حزبي و سازماني است!
ـ «سنگر جهل» بريتانيا در امتداد سرحدات جنوبي و شرقي؛ منبع خطر دايم براي ماست!
ـ تئوري طبقات و مبارزه طبقاتي؛ درست ترين تئوري است ولي آسانترين نيست!
ـ ملاحظاتي پيرامون همزيستي مسالمت آميز دولت ها، ديتانت و صلح جهاني، اتوم، بمب اتومي و جهان اتومي شده.
ف.بری
چون نیند واقف زعدل و داوری
هر یکیخواهــــــد مقام رهبری
میل شان برثروت و جا و جلال
عزم شان بردزدی وغارتگری
دانش و تقـــــوا ندارد اعتبـــار
ثروت و قدرت نمادِ بهتری
مقالات دیگر...
- غزل
- دلته چوردی
- رییس جمهور کرزی ملعبه ای در دست سازمان های جاسوسی!؟
- مژده که رهبران و سازنده گان افغانستان نو ظهور میکنند!
- دوبیتی های سرگردان
- برخوردباعاملین جنایات جنگی در افغانستان
- پیام مسافر نو
- بی احترامی به قربانیان 7 و 8 ثور و دفاع از قاتلان گناه است
- دوبیتی های سرگردان
- چرا اندیشه های حزب دموکراتیک خلق؛ نیازمند نقد است؟(بخش 3)
