به آرمان شناسایی، پیدایی و زنده شدن شناسه ی تباری جامعه ی خویش در بستر تاریخ و آگاهی از آبشخور رودبار فرهنگی مان در سیر زمان در تکیه به استوره و تاریخ  در پهنه ی  جهانی که بایگانی شده اند؛ و به آماج خیزش از دهلیز های تنگ و تاریک گمنامی، بی نشانی و نامهای ناشناختنی؛ پس از یازده سال پژوهشها به این برآیند رسیدم که مردمان ما از نگاه تباری نه آریایی بوده و نه کشوری به نام آریانا در جغرافیای سرزمین ما وجود داشته است. در این زمینه یادداشت ِ پُر سندِ را زیر نام {آنهایی که پافشاری بر آریانا و آریایی میدارند در پی  راندن  تاریخ و فرهنگ هزاران ساله ی سرزمین ما می باشند} نبشته نموده ام که در برخی از رسانه ها از میان روزنامۀ ماندگار، سایت خاوران، سایت کوفی، مشعل و چند دیگر به نشر رسیده که دوستداران میتوانند به این نشانی سری بزنند:.

http://www.nuroddin.de/artikel%20von%20soleman%20rawash/rawash-%20aryaie%2017.05.10/s.%20rawash-aryaie.pdf

اکنون با پشوانه به این یافت ها و بافتها، برای فرهنگیان سرزمین خویش پیشنهاد می نمایم که بجایی واژه  یا نام  گنگ «آریایی»  درجُستار های اتنوگرافی یا تبار شناسی « گیومرسیان» یا «گیومرسی ها» را برگزینند.

از مدتی به اینسو کرزی سر و صدا های زیادی را در مورد امریکا به راه انداخته است. تقریبا در هر مصاحبه و گفتگویی امریکا را به باد انتقاد میگیرد و از آنان میطلبد که چنین کنند و یا چرا چنین هستند.

در آخرین مصاحبه اش کرزی گفت:...افغانستان منافع کلان آمریکا را در منطقه درک می‌کند، ولی آمریکا هم باید به منافع حیاتی افغانستان احترام بگذارد...این منافع امریکا در افغانستان چیست. بر علاه منافع افغانستان با بودن امریکا چه چیزی میتواند باشد. و چرا بعد از یازده سال یک دستنشانده ای امریکا به منافع امریکا در افغانستان انگشت میگذارد؟

مسلم است که امریکا برای دستیابی به منابع بزرگ طبیعی افغانستان و آسیای میانه از یک قرن به اینطرف چشم دوخته است و وسایلی را آماده میسازد تا به این آرزویش هرچه زودتر برسد.یکی از دسیسه هایش بوجود آوردن قدرت های فرعونی مجاهد، طالب و به قدرت رساندن تیم کامپلکس سیاسی کرزی است.

گفتیم تیم کامپلکس  کرزی که یکی از رابطه های میان یونوکال بزرگترین شرکت نفتی امریکا در سالهای 1997 تا سال 2000 بود در سال 2001 و بعد از دسیسه ای برج های دو قوی نیویارک توسط هلیکوپتر های امریکایی در ولایت ارزگان افغانستان پیاده شد. در نخستین انتخابات فرمایشی زیر نظر امریکایی ها به مقام ریاست جمهوری رسید و در طول پنج سال حکومتش  در افغانستان غلام حلقه بگوش امریکا و یاران غربی اش بود و تا توانست به یاری جهادی ها زمینه را برای اشغال دایمی امریکا مهیا کرد. از برادر تا برادر زاده و اقوام پاپلزایی اش در چور و چپاول دارایی های عامه دست زدند و همچنان تیم فایششست های ان چون فاروق وردک، کریم خرم، انورالحق احدی، زلمی خلیلزاد، اشرف عنی احمد زایی  در تولید نفاق میان ملیت های افغانستان نقش خود را بازی کردند.

محمد عالم افتخار

     ـ بخش2ـ مبانی حقیر و فلاکتبار ایدئولوژیهای منم گویان افغانستان

  با درود به عزیزانی که مددم فرمودند؛ یاد آور می شوم که فرمایشات جناب عبدالستار سیرت؛ مورد نظر محترم دکتور فرید یونس را در یوتیوب یافتم و با تأمل بسیار شنیدم؛ منتها بیانیه؛ 114 دقیقه ای نه بلکه یکساعت و چارده (74) دقیقه ای است و همین مغالطهِ گویا کوچک هم میتواند؛ برساند که ما به کمیت و کیفیت سخنان همدیگر؛ و ای بسا اصلاً به سخن! چقدر دقت به خرچ میدهیم؟!

این بیانیه؛ با تصوری که من از خوانش ارشادات دکتور یونس پیدا کرده بودم؛ همسانی ندارد و برعکس حاوی حقایق فراوان ـ و بد بختانه بیش از حد هم فراوان و هکذا سیستماتیک ـ از جانب یک فرد مهم و مطرح در رویداد های بیشتر از یک دهه و حتی سه دهه اخیر افغانستان و جریانات جهانی مربوط به آن است که اوضاع و گردانندگان صحنه ها  و سناریو ها را طابق النعل بالنعل به حکایت "مردم آب پوپان خورده و اکه عقل شان" همانند و همسان نشان میدهد.

لهذا من؛ بالطبع استماع و استفاده از آن را برای کلیه دوستان علاقمند مسایل جدی و سرنوشتی ی وطنم؛ توصیه میدارم.

                            فمینیسم که به مفهوم تأمین تساوی حقوق زنان  با مردان در جوامع انسانی میباشد دراوآخر دهۀ هفتاد وآغاز دهۀ هشتاد قرن بیستم از پشتیبانی پر قوت و بیشتر قشر زنان در اقصا نقاط جهان برخورداری حاصل نموده وبه حیث نهضت قانونی ساختن حقوق زنان در عملکرد حیات مدنی جوامعپیشرفته ومتمدن داخل کارزار ومبارزه گردید، گر چه این نهضت از گذشته های بسیاردور دروجود نماینده گانی مبارز پیشرو چون روزا لوگزامبورگ و کلارازتکین در اروپای پر جنبش قرن نوزده واولین دهۀ قرن بیستم به خاطر تأمین حقوق حقۀ قشر عظیم زنان جهان به نبرد و پیکار انسانی میپرداخت و دست به ایجاد سازمان های صنفی زنان درکشورهای مختلف اروپایي یازیده که ازوجاهت و تشخص خاصی برخوردار بود این همه مبارزات انسانی ومدنی زنان باعث گردید که مراجع قانون ساز این کشورها حقوق و امتیازات بیشتری برای زنان در سطح قوانین نافذۀ کشور را به رسمیت شناخته و در مورد هنجار های ستمگرانه وغیر انسانیکه در برابر زنان در آن هنگام صورت میگرفت با برسمیت شناختن حقوق مدنی زنان نقطۀ پایان بگذارند. در کشور ما نیز درسالهای آغازین دهۀ چهل هجری که برابر با دهۀ شصت میلادی میگردد نهضت ترقی خواهانۀ مردمی سربرافراشت ودر متن این جنبش وطنپرستانه خیزش زنان مبارز و مترقی نیز اوج گرفت که باعث ایجاد سازمان دموکراتیک زنان گردیده که در تحت رهبری بانوی مبارز محترمه دوکتورس اناهیتا راتبزاد به بسیج، تشکل وسازماندهی قشر زنان افغانستان برای تأمین حقوق حقۀ شان میپرداخت واین امر طلیعۀ امیدوار کنندۀ بود برای زنان کشور ما که خواهان اشتراک و عملکرد مساویانه در حیات اجتماعی ومدنی افغانستان بودند.