شعر

 شعر

اگــر شعرت ندارد درد مــردُم

برای خــواندن آن سخت سردُم

قلم گـــر بر ســـر ظالم کشیدی

ترا میگــــم زبانت را بگــردُم

انسان

چه مــیپرسی تو از قــــوم و تبارُم

بـود با عشـــق انســان کار و بارُم

فدای هر که میگــردم که گـــــوید:

ترا من از دل و جان دوست دارُم

آشنایی

نه ترسانم  تو  از روز جدایی

اگر  یک  آشنا  از  خیل مایی

شنیدی آب اگر صد پاره گردد

به زودی  باز  یابد  آشــنایی

میراث

تو گـــــر از پکتـــیا یا قنــــدهاری

ز هـــــراتی ز پروان یا مـــــزاری

میان ما مـــــیراثی چیست نابخش

که اینقدر بر سرم سر میگــذاری

نعمت الله ترکانی

اول فبروری 2012