محمد عالم افتخار

 گلاب به رویِ خواننده گان گرامی؛

این تیتر برگرفته شده از دُرفشانیهای یک مدعی رهبری و زعامت افغانستان خطاب به جمع هواداران و پشتیبانانش میباشد؛ و درست به همین علت؛ سرنامه یک نوشتار از بنیاد گوهر اصیل آدمی؛ که لزوماً مؤسسهِ "سیاسی روزمره گی" نیست؛ قرار گرفته است.

ایشان جناب دکتور اشرف غنی احمدزی کاندیدای مطرح برای انتخابات کنونی ریاست جمهوری؛ میباشند که در محضر هزار ها تن از هموطنان بخش های شمالی کشور به زبان فارسی دری چنین فرموده اند:

«مه میفامم. انتقال موجب چیست؟ انتقال از یک طرف خطر است، از یک طرف یک فرصت.

خطر ده چیست؟

خطر ده ایست که هرکس مثل "روویستی ورد" واری میگه « افغانستانه بانین که ده قرن سیزده بره». بچهِ خر! افغانستان هیچوقت ده قرن سیزده نبود.»

در ینجا خواهید خواند:

 *ـ "افغانستان شناسی" وحشتناک یک داوطلب حاکم شدن بر افغانستان

 *ـ "قرن سیزده" چیست و "افغانستان قرن سیزدهمی" کدام است؟

 *ـ بلای یورش ملخوار وحشیان مغولی و بربر های چنگیزی

 *ـ تأثیرات سنگین  و عمیق تباهی هایی که "درهزار سال رفع شدنی نبود"!

 مقدمتاً اجازه میخواهم؛ از انبوه استقبال پرشور و ابراز احساسات و نظریات دوستان و عزیزان دور و نزدیک نسبت کارهای ناچیز اخیر بنیاد گوهر اصیل آدمی؛ ابراز سپاس و امتنان نمایم. به دلایل ضیقی امکانات با شرمندگی نمیتوانم تمامی پیام های جانبخش و روح افزای عزیزان را به نشر سپرده با سایران شریک نمایم. تنها به حیث نمونه؛ این لینک را خدمت تقدیم میدارم که کم ازکم مظهر 40 درصد سایر پیام هاست:

http://homayun.org/?p=37402#comment-1380

اما با احساس خاص؛ سپاسگذارم از آن فرهنگیان گرامی مقیم دنمارک که لطف نموده نه تنها به ویژه در واکنش به سلسله مطالب «خدای جاهل و دین جاهل؛ همان «جهل» اوست!» احساسات و نظریات تشویقی خود را ابراز داشته اند؛ بلکه به طور جمعی و کوپراتیفی؛ مبلغ 200 دالر گردآوری نموده و به بنیاد گوهر اصیل آدمی گسیل فرموده اند.

****

برای جنینی که به دنیا آورده نشد.
پروین پژواک

زن جوان رو به روی پنجرۀ باز ايسـتاده است. باران می‌بارد. نسـيم ملايم بهاری قطرات تازه، سـرد و سـبز باران را بر گونه‌های آتش‌گرفته‌ اش می‌پاشد. زن با خود می‌اندیشـد: به سـاده‌ترين خواهشـم رسـيده نمی‌توانم. به سـاده‌ترين خواهشی كه زنی می‌تواند داشـته باشـد. ديگر نبايد مادر کودکی شـوم. ديدار خون ماهانه‌ ام چه دردناك اسـت. پسـتان‌هايم خالی از شـير چه مضحك ‌اند. چه نقص و کمبودی دارم؟ هيچ! از بدن سـالمم خجالت می‌كشـم. شـبانه هنگامی كه شـوهرم به من نزديك می‌گردد، قبل از خودش اخطارش كه نبايد حامله گردم، مرا در بر می‌گيرد! به باران می‌نگرم. به قطرات پياپی باران... و به آغوش چمن لبريز از جوانه‌های سـبز، رشـك می‌برم.
*
مرد عرق‌هايش را پاك می کند. داغ آمـده است. بـه شـعـله‌هـای آتـش می بیند و در دل با خشـم می گوید: می‌سـوزيم و دود و خاكسـتر می‌شـويم. برای چه؟ برای كه؟ اگر جوانتر می‌بودم... اگر مجرد می‌بودم... اگر از همين مردم و از همين سـوی آب‌ها می‌بودم، حال عوض کارگر رستورانت در كجا می‌بودم؟
با غضب همبرگرها را از اين رو به آنرو می کند و با خود ادامه می دهد: باز اگر زنم آدم می‌بود! زن می‌بود! می‌دانسـت زن بودن تنها زاييدن نيسـت، نان خور اضافه‌گی پيدا کردن نیسـت... يك چيزی!
نوك انگشـتش با شـعلۀ آتش می سوزد. همبرگر سـياه شـده را به سـطل زير پايش می اندازد و با خشـم بلند بلند می گوید: لعنت به اين دنيای بی ‌دَر و پـيكر! نفرين به اين آمدن‌ها و رفتن‌های بیهوده!

گروپ کاری کمپاین    

‏2014‏/03‏/01

هموطنان عزیز!

مشکلات زندگی زنان افغانستان یکی از معضلات بنیادی جامعۀ ما را تشکیل میدهد. حل این مسئله ایجاب کار دوامدار، سراسری، صادقانه، ابتکاری و متناسب با سطح رشد و انکشاف کشور را مینماید. برای برداشتن یک گام بزرگ موفقیت در این جادۀ ناهموار و صعب العبور، قدم کوچکی را تعدادی از سازمان های زنان افغانستان، سازمان های اجتماعی و سیاسی افغانی، رسانه ها، شخصیت های مستقل سیاسی و فرهنگی و سایر مردم کشور بلند نموده، کمپاینی را به نام "کمپاین تفکر، تحریر وعمل" به راه انداخته و آرزو می برند تا هر فرد کشور این کمپاین را از آن خود دانسته و در پیشبرد و به کرسی نشاندن اهداف آن جد وجهد ایمانی و وجدانی نماید.

رسول پویان

آیـیـنـه از تجـلی اســرار عـاجــز اسـت

خورشید من ز مستی انوار عاجز است

ســرما مگر بـریـده رگ حـس زنـدگـی

پیکر ز جـذب همهمۀ نـار عـاجـز است

کـوه سـتـم شـکـسـته مگـر در دل زمـان

چشمه زجوش و آب زرفتار عاجز است