https://www.youtube.com/watch?v=nVhf1aFyOG8&list=UUSBn0GRI9ET7TMh1e-HXWDQ

ارسالی  سلیمان کبیر نوری

پوهندوی شیما غفوری

 داستان حقیقی

ساعت ۷ صبح روز شنبه ۲۴ جوزای سال ۹۳ است . نسیم ملائمی با برگ درختان در نجوا و بازیست. پرندگان مست در پروازند . گرمای دلپذیر ولسوالی«تنی» را نوازش میدهد. صف طویلی از مردم در مقابل دروازۀ دخولی ادارۀ رأی  دهی مرکز« تنی » از مربوطات جنوبی افغانستان که دو ساعت بعد آماده جمع آوری رأی از  رأی دهندگان میشود، تشکیل شده است.  مردم آگاهانه اولین باریست باور دارند که میتوانند تصمیمی در تعیین سرنوشت آینده و انتخاب رئیس جمهور کشور داشته باشند. ازینرو از دل و جان حاضر شده اند تا وطن شانرا از پرتگاه نیستی بجانب هستی بکشانند.

صف آهسته، آهسته طویل تر میشود خانوادۀ "جواز خان" هنگامیکه به مرکز رأی دهی میرسند مجب

عمریست درین مزرعه روئیده گل غم

از قلب پر از وسوسه و کله ای آدم

فهم همه ترس است ز فردای قیامت

آواره گی و دربدری  ناله  و ماتم

هر یک به پی مقصد خود حیله نماید

دل را بربایند  ز آدم  به  خـم  و چـم

محمد عالم افتخار

                                 (پاسخ به یکی از «رفقای پرچمی»)

با عرض سپاس از برادر هموطن مقیم استرلیا که 300 دالر و دو فامیل نجیب مقیم امریکا که به ترتیب 200 و 50 دالر از حساب وعده ماهوار کمک هاشان به بنیاد «گوهر اصیل آدمی»؛ ارسال داشته اند؛ این هفته عرایض متفاوت به پاسخ یکی از «رفقای پرچمی» دارم که بر مقالات «کس اجازه نمیدهد که داکتر عبدالله رئیس جمهور شود!»(1) و "پژواک انفجاری «کس اجازه نمیدهد که داکتر عبدالله رئیس جمهور شود!»"(2) انتقاد و اعتراض دارند.

این محترم؛ چنانکه معلوم میشود به سلسله مقالات و آثار بنیاد گوهر اصیل آدمی؛ با دقت کمنظیری می پردازند؛ چنانکه ماه هایی پیشتر از این؛ طی نامه ای پیشنهاد فرمودند که مطالب تحلیلی و تئوریک روشنگرانه در مورد ایده «راه رشد غیر سرمایه داری» که عده ای از برنامه نویسان چپ؛ هنوز آنرا مانند دوران شوروی و کمینترن؛ نشخوار میکنند؛ تدارک و تقدیم گردد و این باعث زدن تلنگری به سر دگم اندیشان و موجب تکان فکری هزاران وطنپرست با آرمان و با ایمان مترقی خواهد شد.