فوزیه کوفی زبالهی ناکامِ رژیمهای کرزی غنی و طالبانی.
فقط مقاومتِ نسلِ نو در همه کشور به مدیریتِ مسعودِ پسر و بس.
پیشا ورود:
من نه مجاهد هستم و نه متأسفانه در مقاومتِ اول بودم و به جمعیت یا تنظیمهای ساخت پاکستان و آمریکا و ایران باور نه دارم. اما برای مصلحتِ عمومی خطِ تجزیه خطِ سیاسی من است حتا اگر تنها خودم باشم برای آن مبارزه میکنم. هیچ راهی هم برای ثبات بدون تجزیه وجود ندارد، تحلیلگونهی من هم دیدگاه سیاسی من است در مخالفت با شایقانِ غلامی و برده بودند.
رسالت زنان در افغانستان فراتر از دادخواهی کردن برای حقوق خود است، آنان به دنبال دادخواهی و اجرای عدالت برای ملت افغانستان اند اکر چه در جامعه سنتی مذهبی و مرد سالار افغانستان همواره مورد تحقیر و توهین شدهاند.
ای وای مردم!
موفقیت تصامیم در دوحه، موفقیت پروژه ی تسلط و حاکمیت "انگریز-آی ایس آی" بر افغانستان است!
در اینجا میخوانید:
- جنایات غرب ادامه دارد (یورش هوادارن ترامپ به کنگره ی امریکا که با مرگ پنج تن منتج شد، همه رهبران جهان را تکان داده و آن را حمله را شرمآور به دیموکراسی خواندند. اما در کشور من و تو همین آقایان، هم اکنون مرتکب جنایات جنگی - بشری شده به این جنایات ادامه میدهند).
دكتور نبيل پاكطين
قسمت اول
چطور چرس در نزد جوانان باعث افزايش واقعات حملات قلبى مى شود؟
درين اواخر بنابر علل بسيار حملات قلبى در نزد جوانان در کشور عزیز مان رو به افزايش است كه يكی از علت های آن استفاده فراگير و روز افزون ازچرس است.
خواهران و مادرانِ ما قهرمانتر از مردانِ ما بودند و خواهند بود.
هشتِ مارچ و زنانِ افغانستان
اولین مراسم برای گرامیداشتِ زن در سال ۱۹۰۹ به عنوان یک رویداد سیاسی سوسیالیستی توسط اروپای شرق برگزار شد. این مراسم حاصل آمیختهگی فرهنگِ چندین کشور و در درجهی اول کشورهای سوسیالیستی به ویژه اتحادِجماهیرِشوروی سوسیالیستی بود. این روز در سال ۱۹۱۷ در یک مناسبتِ ملی اعلام شد و به دیگر کشورهای همسایه هم انتقال یافت. در حالِ حاضر بسیاری کشورها این روز را جشن میگیرند.
مقالات دیگر...
- د افغانستان د لوی ملي غورځنګ د سولې د دریم کنفرانس د بهیر لنډ رپوټ
- شام دراز
- دکتر نجیب اسطوره بود یا اعجوبه؟
- دوبیتی های سرگردان
- دزدی پول فقیرترین مردم دنیا توسط بزرگترین امپراطوری جهان
- دین ملامت است یا دیندار؟
- نقش خیال
- نیاز تاریخی به مهندسی سیاسی ساختار نوین نظام:
- متن سخنرانی بانو هدا خاموش در پارلمان اروپا
- بینش تاریخ