نامه سرگشاده برای حکمتیار

اشتراک حزب شما در انتخابات جعلی و تقلبی 2014  و تسلیم شدن شما زیر چکمه اشغالگران بعقیده من عزت شما را از آنچه بود ! نیز پائینتر میسازد بار اولیکه این موضوع را شنیدم باورم نمیشد و حالا هم باورم نمیشود که این تصمیم شما باشد گمان میکنم در وفات شما افواهات درست باشد؟ به هر حال .... که شما به چنین ذلت تن در دهید ما متحیرم که مقاومت ظاهری ؟ 13 ساله خود را بخاطر هیچ چرا در زباله دانی اشغالگران انداختید خود خواهی های شما که باعث قتل هزاران هموطن ما گردیده است شما با یکجاه شدن همرای اشغالگران و اجیران مزدور صفت داخلی شان همان اندک آبروئی که داشتید نیز باختید بهتر میدانم کلمه مقدس اسلام را از پهلو نام حزب تان حذف نمائید منتظر ایمیل بعدی من باشید که در مورد شما افشاء گری های بیشتر را تقدیم هموطنان خواهم نمود عمل شما و اشتراک در انتخابات را خلاف اسلام کفر مطلق و تسلیم به اشغالگران میدانیم  و به دربار الهی توبه کرده ؟ و از تصمیم کفری الحادی برگردید عمل شما مغایر احکام و اوامر الهی میباشد ؟. در خاتمه این مضمون را بخوانید اگر شما کدام دلیل مقنع دارید لطفاً ارائه بدارید !!!
تالیف : عبدالقادر عبدالعزیز
مترجم : ابوبصیر بیسارانی

الحمد لله رب العالمین ، و الصلاة و السلام علی مبعوث رحمة للعالمین ، و علی آله و صحبه و من تبعهم باحسان الی یوم الیدن.
جهان با خبر عملیاتهای مبارک ۱۱سپتامبر و پست و ذلیل شدن آمریکا لرزید ، هنوز یک ماه نگذشته بود که آمریکا تصمیم گرفت که این ذلت را با یورش و حمله به افغانستان جبران کند.
در این مدت زمانی ، بسیاری از انسانهای به ظاهر سیاسی و دینی نظریاتی گمراه گرانه و حتی بعضی اوقات دیدگاههای کفر آمیزی را نیز در این باره صادر می کردند ؛ تا جایی که بیم آن می رفت که این به عنوان دین تفاسیر آلوده از طرف مردم قبول گردد .

به قلم الهه افتخار

برای کاکای محترم؛ معلم و آموزگار دلسوز خود می نویسم، جناب سلیمان کبیر نوری. و خیال میکنم همه انسانیت همین حالا در وجود نازنین ایشان جمع شده و ایشان که فریاد زده اند: «زنان، مادران و دختران وطنم؛ به پا خیزید!».

با درود گرم !...  به اميد سلامتي شما متفکر بلند نظر، هادی و حامی زنان و دختران افغانستان زمین.

از خوانش ارشادات شما بی اختیار این حالت بر من پیدا شد و با خود داد زدم!!!:

آه آه آه،آه که سوختم...؛ و احساس کردم، هزار بار شمع وار؛ آب شده و نابود  و نابود شدم. هزار ها هزار نفرين بر اين نامردي ها.

 محتوايي اين نوشته خيلي سنگين، پردرد ، جان سوز و تن گدازاست. هر سطر آن پر از اشك،  پر از آه  و پر از ناله ها و افسوس است.  راستی که جامعه من ديگر مسلخِ  تمام عيار، براي زنان اين سرزمين شده است. هرروز و هر سو خبر زن است که ؛ سنگسار، تيرباران، حلق آويز ميشود، وجودش تكه و پاره ميشود،  زبان در كامش بريده ميشود تا فرياد نزند؛ هر سو مانند جنگل پر از شيران درنده است. شیران زن خور، شیران آدمخور.

          د ۱۳۹۲م کال د مرغومې په ۱۸مه نېټه د ماښام په ۶ بجو د طلوع تلویزیون خبري سرویس په ډاګه کړل چې:

          عبدالرب رسول سیاف د جمهوري ریاست نوماند او دده مرستیال تورن اسمعیل عربی ښکار چیان هیواد ته را بللي او د هیواد د جمهور رئیس کرزی د فرمان په خلاف د قیمتی مرغانو په ښکار بوخت دي، تر څو دغه سرمایه هم له منځه یوسی. په افسوس سره، چې جمهور رئیس ښاغلي کرزي او پاتې چارواکو هم ځانونه غلي نېولي.

          په لمړي پړاو کې سیاف او نورو پاکستان ناستو جهادي مشرانو په پاکستان کې افغانې درنې بیبیانې، چې په پت عزت خوندي وې، هلته په خپلو عربو بادارانو خرڅې کړې او عرب خو لا څه کړې، چې ان د پاکستاني کمېشنرانو د زړه لاس ته راوړلو لپاره یې هغو ته هم وړاندې کړې. د دغو مېرمنو له ډلې څخه زیاتې هغه کونډې وې، چې مېړونو یې په مېړانه سره خپل سرونه د هېواد آزادۍ په لار کې ایښي وو.

          د کابل مظلومو خلکو، چې یو وخت لا د دې مشرانو اصلي څېره نه وه پېژندلې، دعا یې کوله، چې خدای دې جهادي رهبران بریالي کړي، چې موږ د دېموکراتیک ګوند له واکمنۍ څخه وژغوري، خو په دوهم پړاو کې کله چې دا وحشي او بې غیرته داړه ماران په کابل حاکم شول، د کابل تر لوټ برسېره تر ۶۰۰۰۰ ډېر د کابل بې ګناه اوسېدونکي یې په خپلو وینو ولړل او تر خپلو کورو یې لاندې کړل. همدې سیاف د مطبوعاتو سره په مرکه کې وویل، چې «د کابل خلک کافر او کمونیستان وو، خلک مو چې وژلي، دا خومو ډېر ښه کار کړی، موږ باید د کابل خاوره تر اوو مترو پورې ژوره وسوزوو». سیاف خان په پغمان او تورن اسمعیل په هرات کې اوس هم د خلکو په وژلو او لوټلو لګیا دي.

رسول پویان

فسانه شـد غـم دل از فسانه می‏گویم

حـدیث خـسـته دلان زمـانـه می‏گویم

بزن بربط وچنگ‏ورباب ای مطرب

که از سنایی و حافظ ترانه می‏گویم

نگاه شوخ تو از بسکه می‏کند مستم

حکایت و غـزل عـاشـقانـه می‏گویم

زتار بخت خود و زلفکان شبگونت

گهی به آیینه گاهی به شانه می‏گویم