در مورد میانجیگری وزیر خارجه امریکا در مورد انتخابات سال 1393 افغانستان...
https://www.youtube.com/watch?v=oJZxfKNwTW8&feature=youtu.be
سلیمان کبیر نوری
آیا میتوان خانم پیلای را کنیزک گوش به فرمان خواند؟!
هرباری که نام خانم ناوی پیلای را از طریق رسانه های غربی و شرقی میشنوم؛ موی بر تنم راست میشود و ناراحت میشوم.
چرا؟
این خانم محجوب و دوست داشتنی و قابل احترام که در عکس ها خانم بسیار جدی مینماید، به مسوولیت یکی از مهمترین مقام های سازمان ملل متحد (کمیسار عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد!) دست یافته و یا بصورت دقیق، توظیف و یا دقیقتر،انتصاب شده اند.
وطن فـردا و پارت را بنازم
زمـسـتان و بهـارت را بنازم
به هنگام تمـوز و فصل پاییز
گدام کشت و کارت را بنازم
هـوای دره و دشت تو قربان
ســـرود آبـشــارت را بـنازم
محمد عالم افتخار
پیشاپیش به مناسبت گشایش هرچند ظاهری ی بُن بست سخت تاریک و بسیار وخیم انتخاباتی که اخیراً وطن و هموطنان ما را در منگنه قرار داده و مانند بختک و کابوس؛ گلوگاه ها و شاهرگ های مان را درهم می فشرد؛ خدمت کلیه عزیزان هموطن اعم از مقیم و مهاجر؛ عرض شادباش دارم.
همه میدانیم که این بُن بست دهشتناک؛ ظاهراً توسط کارگزاران و مسئولان ملی!؛ ایجاد و تشدید گردید و نهایتاً با وساطت و پادرمیانی «خارجی ها» یعنی جان کیری وزیر امور خارجه ایالات متحده امریکا و مسئولان «یونما» و «آیساف» گره گشایی شد.
این؛ یعنی اینکه طبقه حاکمه افغانستان گرفتار بیچارگی و «بیماری کودکی» در سیاست و زعامت است و به ولایت و غمخواری و مراقبت و مواظبت «بزرگان خارجی» احتیاج محتومی دارد!
به دقت؛ میتوان گفت که بدینگونه افغانستان علی العجاله؛ از درغلتیدن به یک باتلاق هولناک نابود کننده سلامت و تمامیتش؛ نجات یافت و حتی درست تر؛ نجات داده شد.
پنجشنبه ۱۹تیر ۱۳۹۳
علی امینی نجفی (پژوهشگر مسائل فرهنگی)
منبع:بی بی سی
هنگامی که جنگ جهانی اول در گرفت، سینما هنری نوپا بود و هنوز امکانات بیانی خود را به خوبی نمیشناخت، با وجود این دولتها از سینمای مستند و داستانی برای اهداف تبلیغاتی بهره گرفتند. در این جنگ بود که سینما برای اولین بار این امکان را یافت که تواناییهای تبلیغی و بسیجندگی خود را نشان دهد.
زمینهای بر سینمای جنگ
در سالهای میان ۱۹۱۴تا ۱۹۱۸که رسانههای جمعی موثری وجود نداشت و بیشتر مردم بیسواد بودند، فیلم، که برای همگان قابلفهم است، منبع مهمی بود هم برای اطلاعرسانی و هم هدایت افکار و تحریک احساسات.
حکومتی که وارد جنگ میشود، آن را “فریضه ملی” و دفاع از حق میداند و از تمام ارکان جامعه، از جمله رسانهها، انتظار دارد که پشتیبان جنگ باشند. آنها باید برتری استراتژیک و اخلاقی “ارتش خودی” را که از حق و حقیقت دفاع میکند و سرانجام بر “دشمن” پیروز خواهد شد، نشان دهند.
در شرایط جنگ همه ارزشهای اخلاقی و اجتماعی از دیدگاه “ملی” تعریف می شوند: شهروند خوب کسی است که به ندای وجدان گوش میدهد و برای دفاع از “مام میهن” به جبهه میرود. او در جبهه حماسه میسازد و قهرمان میشود و با مرگ او همگان را به ماتم و اندوه فرو میبرد.
مقالات دیگر...
- فراخوان زنان افغان
- فتنه و شر
- ( سپهر همدلی ) و ( گل ناز محبت ) سروده های محترم رسول پویان
- دولت اسلامی عراق و شام گام دیگری در تجزیۀ خاورمیانه
- بیل خلک بیل غمونه
- تلاش فمینیست های مراکشی: الگویی برای کشورهای اسلامی
- شعلۀ مهر و محبت
- ندایزنان افغان به ارتباط پروسۀ انتخابات
- عشق و آزادی
- گشایش رمزی که اشخاص و کشور ها را به معرفی میگیرد