دوکتور عبدالاحمد " جاويد"
در تاريخ سيستان آمده است:
شاعران نزد يعقوب ليث صفار شعر تازی( عربی) خواندند، يعقوب گفت: " چيزی که من اندر نيابم چرا بايد گفت؟
محمد وصيف که دبير رسايل او بود، پارسی گفتن گرفت، اين پارسی که محمد وصيف وديگران تا امروز بدان سخن گفته اند کدام پارسی است؟
اين همان پارسی - دری است که زبان جغرافيای خراسان( مرو، ابيورد، بلخ وباختر وتخار وبقيه سرزمين امروزی افغانستان ) است که به آنجا رسيده است. اين زبان در آثار شاعران ونويسنده گان ماوراالنهر وخراسان ( افغانستان امروز) در قرن سوم وچهارم به کار رفته است، چون زبان دری زبان دربار وزبان دره ها خوانده شده است ورجال حکومتی در بلخ ، تخار،مرو به همين زبان سخن گفتند، با همين زبان با اندک لهجه سيستانی که برای يعقوب ليث صفار فهما باشد، شعر گفتند که مورد پسند صفار واقع شد.
هوای مشک به دل آهوی ختن دارد
خرام ناز به دشت و کُه و دمن دارد
مـۀ سـیام رُخ مـاه کاشـغـری بـوسـد
شکـوه مهـر فـروزنـده در یخن دارد
سلیمان کبیر نوری
درین جا می خوانید:
- توافقنامه دوحه، یعنی توافقنامه ی ادامه جنگ و تاراج
- تعریف ابزاری به نام " هیآت طالبان قطر"!
- طرح حکومت موقت، پیش زمینه و نیرنگی برای استقرار حاکمیت امارتی- طالبانی
- نیاز مبرم به یک تفاهم و معامله ی جدی و مستقیم با جانب پاکستان
-همه افسران و سربازان ضد طالبان در پولیس و اردوی ملی سربریده میشوند
-موضعگیری ماموران تازه کار اداره ی جو بایدن نسبت به اوضاع افغانستان
- زلمی خلیلزاد و کارنامه های ضد بشری وی در افغانستان
- صدور حکم قتل عام هزاره ها در سال 1997 از جانب ملا محمد عمر ( سند و مدرک بسیار معتبر).
- هدایت تازه از کویته: هزاره و شیعه را بزنید" بکشید "( سند و مدرک تازه)
محمد عالم افتخار
عزیزان وقوف دارند که کمینه دو سه هفته پیش جسارتی به خرج داده و طرح ایجاد یک علم نوین بشری به نام و بر مصداق «فوسیل شناسی» فرهنگی را عرضه داشتم. در برخ نتیجه گیری طرحواره یاد شده با فرنام «ضرورت شدید بشریت به علم «فوسیل شناسی»ی فرهنگی» آمده بود که:
"...شاید واژه های فوسیل و سنگواره برای (پدیده های مُرده و تحجر کرده و مومیایی شده) فرهنگ بشری؛ مقداری جنبه مجاز و استعاره داشته باشد ولی با دقت شائیسته میتوان دریافت که فوسیل و سنگواره حقیقی عالم؛ یکسره بی زیان و سودمند و آموزنده و توثیق کنننده (حقایق تاریخ و تکامل) می باشند؛ فوسیل ها و سنگواره های فرهنگ بشری شاید برای دانش محض مفیدیت هایی داشته باشند؛ اما برای عامه خلق و برای نیکی و عدالت و برادری و برابری و شایستگی و زیبایی .... یکسره فاجعه و تباهی میباشند.
فروغ فرّخزاد؛ خطربازِ بلندپرواز ، مهشاد شهبازی
بنا بر دیدگاه فیلسوف تاریخ، هِیدن وایت، «روایتهای تاریخنویسان از گذشته، برساختههایی داستانمانند است؛ به سخن دیگر، هر داستاننویسی موضوعات و شخصیتها و رویدادهای معینی را برای بازگویی برمیگزیند یا در کانون توجه قرار میدهد و به طریق اولی موضوعات یا شخصیتها یا رویدادهای معینی را حذف میکند یا به حاشیه میراند و کماهمیت جلوه میدهد. تاریخنویسان مدعیاند که صرفاً “حقایق مسلم تاریخی” را گزارش یا بازسازی میکنند، اما روایت کردن رویدادهای تاریخ را نباید مترادف بازگوییِ “حقایق مسلم” قلمداد کرد.
مقالات دیگر...
- ویدیوی ۸۸۴ شفیع عیار ( مارا از لب دریای خود ما- ماهی میگیرند)
- نگاهی دیگر بر بنیانهای علم تاریخ (زبانشناسی ابزاری توانمند درنقد تاریخ نگاری رسمی)
- ویدیوی ۸۸۳ شفیع عیار ( مختار لشکری گرداننده موفق برنامه های تلویزیونی از کشور فرار کرد )
- یک سخنور دینی در مقام تحقق اساسی ترین «سنت پیامبر»
- بلوچهای نیمروز در کلاس تدریس به زبان بلوچی
- ویدیوی ۸۸۱ شفیع عیار ( دو قاضی زن را کی کشت؟ غنی یا طالب )
- روابط چین و طالبان از گذشته تاکنون
- ویدیوی ۸۸۰ شفیع عیار ( آیا واکسین کرونا حلال است یا حرام )
- نظری؛ بر نظر طاهره خدانظر؛ در «مجاهدین...کافر»
- خون ریزی در افغانستان؛ بایست ادامه یابد!