بحران آفرینی  به نام انتخابات

چنانکه پیشبینی میشد انتخابات فرمایشی به دور دوم رفت. بعد از آنکه به وسا طتت جان کیری نمایندۀ حزب دیموکراتهای امریکا حامد کرزی قبولدار برگزاری دور دوم انتخابات شد، بیشتر از پیش جو بی اعتمادی میان کاندید های دوگانه افزایش چشمگیری یافت. البته حامد کرزی قبل از قبولی کشاندن انتخابات به دور دوم اولین کسی بود که با قبول انتقال جنگجویان طالب توسط هلیکوپتر های که شاید از آسمان نازل میشد تا طالب را به جبهات شمال پیاده کند تیری را به تاریکی انداخته و به متحدان انگلیسی اش اخطار صادر کرد. این مانور سیاسی خنده آور اش مورد ورخطایی نظامیان امریکایی انگلیسی گردیده و پنتاگون را وادار کرد که با رد این گونه ادعا ها نمایندگانی از وزارت خارجه، ملل متحد و سنای امریکا را برای مفاهمه بیشتر به خدمت کرزی بفرستد و اینکارش باعث شد تا امریکا انتخابات دوره دوم را به کرزی بقبولاند.

عبدالله عبدالله  که میداند حتی در دور دوم هم  حتی به پیروزی نمیرسد با بر پا کرد غوغا و ترفند به بحران سازی دست زد. آقای عبدالله عبدالله و متحد اش جنگسالار شمال عطامحمد نور خواهان بر طرفی قسمتی از کابینۀ کرزی گردیده ومنهل کردن نهاد های انتخابات را شرط اشتراک در دور دوم انتخابات اعلام کرده است.

سایت های مربوط به عبدالله عبدالله از او یک قهرمان میسازند و هرچند با یقین کامل به پیروزی اش باور ندارند برای او مدیحه سرایی میکنند.

کسی ازین دو کاندید نمیپرسد که اگر امنیت شما را نیرو های بیگانه نگیرند چند ساعت توان ریاست جمهوری و یا ولسمشری رامیتوان داشته باشند؟ کسی نمیپرسد شما دو کاندید که در سه دهه گذشته علیه نیرو های بیگانه هزاران انسان این خاک را کشتید و وطن را به ویرانۀ مبدل کردید حالا با کدام روی برای گرفتن کرسی ریاست جمهوری به امریکا و انگلیس (نیرو های بیگانه) چسپیده اید؟ کسی از آین دو کاندید نمیپرسد که راه بیرون رفت از بی امنیتی و دربدری ، فقر و جنگ را با کدام نیروی ملی تامین میکنید؟ و بلاخره  کدام محکمۀ شرعی و اسلامی مشروعیت دولت آینده شما را تائید میکند؟