اعدام صدام حسين

به تاریخ 30 دسمبر مطابق روز اول عید قربان صحنۀ  اعدام  صدام حسين در تیلویزیون های جهان به نمایش گذاشته شد. که اهداف و روشهای جنایتکارانۀ امريکا رادرعراق  به نمايش گذاشت.  به اینوسیله امریکا نشان داد که در جهت تحقق اهداف سياسی خود در عراق و منطقه از هيچ وسیله ای  دريغ نمی ورزد.  صدام حسین که بنا به روایات تاریخی سه دهه، به چندین فقره جنایت هولناک متهم است؛ کشتار حلبچه در کردستان و قتل اضافه از یک ملیون امت اسلام در جنگ های عراق ــ ایران، عراق ــ کویت و عراق  ــ امریکا  را تحت شعاع قرار داده است، کشتار یکصد و چهل نفر اهل تشیع  و آن هم بخاطر انتقام از  توطعه به قتل صدام  است. چنان وانمود میسازد که جریان محکمه کاملا دستوری و بنابر فشار فزایندۀ امریکا و انگلیس روی همین پروژه بوده است. واضح است که یکی از مطالبات مردم عراق تماس عدالت به باز نمودن پروندۀ حلبچه در کردستان و یا جنگ های بی مفهوم دیگری بود که ملت عراق را دستنگر غرب و بیچاره نمود. اما واقعیت اینست که بی جنجال ترین پرونده قتل یکصد و چهل نفر در دجیل  و بر خاسته از مسایل درونی عراق بود. هرگاه محاکمه صدام بر اساس عمل کرد وی در طول دوران زمامداری اش میبود دست های دیگری از امریکا گرفته تا  فرانسه، آلمان و انگلیس در معاملات جنایی صدام و حتی افشای همه آمرين و عاملين جنايات رخ داده در زمان حکومت صدام منجر میشد. اما بر عکس صدام در دادگاهی کاملأ عاری از هر گونه هدف دادرسی و عدالت خواهی محاکمه شد. دادگاهی که تنها به فکر تحقق اهداف سياسی امريکا و دولت دست نشانده اش در عراق اشغالی بود. به همين خاطر حکم اعدام صدام نه يک تصميم قضايی بلکه تصميمی کاملا سياسی بود. محاکمه صدام در يک دادگاه مردمی قطعأ می توانست مسئوليت و نقش امپرياليست ها را نيز در جنايات صدام برملا کند  ازین جهت هداف دادگاه فرمايشی و اعدام صدام جلوگيری از فاش شدن نقش امپرياليست ها در جنايات صدام بود. جنایاتی که در فاصله 1991 تا 2003 در اثر سوء تغذيه و بيماری های ناشی از محاصره اقتصادی، به تعدادی در حدود نیم ملیون کودکان و مردم غریب عراق جان باختند. صرف نظر از شصت و پنج هزار انسانی که در طی سه سال اشغال امریکا مسوول مرگ آنان است. امریکا برای به قدرت نگهداشتن صدام برای سال های طولانی  حمایت های بیدریغ و انکار ناپذیر براه انداخت. امریکا برای کشتار کمونیست های عراق برای صدام مشوره های بیدریغ و انکار ناپذیر داد و همچنان در جریان حمله صدام به ایران با تجهیز آن به سلاح های مدرن، بیاری بعضی از کمپنی های آلمان در تولید سلاح کیمیاوی کمک های بی شایبۀ کرد . در زمان بوش بزرگ مشاورین نظامی و هییاتی بلند پایۀ پنتاگون بار بار از جبهات جنگ علیه ایران دیدن نموده و راهنمایی های لازم به صدام حسین دادند. اما همین کسان که تا چند سال پیش ابزار جنایات صدام را مهیا میکردند   قاضی  مرگ  ومحاکمه اسلامی او شده اند. همه کس میداند که در عراق تحت اشغال امریکا، تمام نهاد های مدنی و قانونی آن مسلما زیر کنترول امریکا بوده و بنا بر آن هیچکونه مرجع قانونی و اسلامی در محاکمۀ صدام نقشی نداشته اند. در طی اضافه از یکسال مدت محاکمه هر نوع اعتراض بین الملی به نحوه محاکمه صدام بی اثر بوده است. تا جاییکه درخواست  سازمان های مدافع حقوق بشر و عفو بین الملل بی اثر ماند. قضات مجبور به استعفاء و وکلای مدافع ترور شدند.

در فیلمی که پس از اعدام صدام حسین در سایت های انترنتی بروز کرد به وضاحت انتقام گیری و انتقام جویی اهل تشیع عراق از صدام را به نمایش گذاشته است. یکی او را مستحق جهنم و یکی او را دشمن تشیع ( مقتدا صدر) خطاب نموده و شعار های زنندۀ بوی نثار میکنند. و این اعمال میرساند که  اجرای حکم اعدام نقض آشکار یک دادرسی عادلانه است.

البته در پشت این اعدام اهدافی نهفته است که برای همه واضح است. امریکا برای سرپوش گذاشتن به شکست های نظامی و دیپلوماسی اش در عراق و همچنان روپوش گذاشتن به تلفات نظامیان آنکشور میخواهد افکار عامه را به نحوۀ اجراعات اش در عراق تغییر دهد.  و البته این بدان معنی هم بوده میتواند که عراق برای امریکا به باطلاقی تبدیل نشده و همه چیز بر روال عادی جریان دارد. درصورتیکه این مسله و مسایل مبرم دیگر،  نوری مالکی صدر اعظم دست نشانده را از نحوه ای اجراعات امریکایی سرخورده ساخته و او اکنون از مقام اش هرچند انتخابی ستوده شده است، بیزار و دل افسرده است. این شاید بخاطری باشد که بر خلاف  انتظار نوری مالکی همزمان با اعدام صدام حسین امریکا از تمام مقامات دولتی سابق مربوط به صدام و نیرو های سیاسی مربوط حزب بعث و سنی مذهب ها صمیمانه خواهش کرد که با مشارکت خویش به دولت بیمار و ضعیف عراق به رهبری نوری مالکی تشریک مساعی نمایند.

در نتیجه در مقایسه به سیاست های ضد انسانی بوش بزرگ و بوش کوچک، چه در شرق میانه، افریقا، امریکایی لاتین و چه در اروپا صدام حسین جنایاتی به مراتب کمتر مرتکب شده بود. زیرا در مقایسه به جنرال پینوشه و میلاسویچ و صد ها دیکتاتور دیگر روی جنایات صدام به حیث رییس جمهور عراق نمی توان حساب کرد. و آنچه صدام حسین را بدان محکوم میتوان کرد، همه و همه در تبانی صدام  با امپریالیسم امریکاست.

صدام حسین بحیث یک تبهکار و یک  جنایتکار مستوجب بزرکترین مجازات بود اما نه به دست سر دستۀ جنایتکارانی چون جورج دبلیو بوش و شرکا بلکه بدست طبقۀ کارگر و زحمتکشان عراق که روزانه قربانی دیموکراسی امریکایی میشوند.