ف .بری

ای خـــــدایا ای خــــــدایا ای خدا

دومصیبت گشت نـــــازل از قضا

آن یکی اوباش و وحشی و رزیل

واندگر شیاد و بـــی رحم و بخیل

آن یکی عاری زعقل و اختیــــار

وآنـــــدگر منبع تفتیـــــن و شرار

آن یکی پست و شریر و بی حیـا

وآندگر ابلیس و مـــــکار و دغـا

میکند تکمیل آن یــــک دیــگری

بهر قتل و ناروا و خود ســـری

هردو افتادند به جـــــان مردمان

نیست مال و عزت خلق درامان

آنچه نهی کردی تواز جــــرم و خطا

همچو فرض در سلک شان باشد روا

قتل و غارت شد روا با نــام دین

هتک ناموس گشت چون فرض ویقین

بر صغیر کردنـــد تجاوز آنچنان

پندارند کایـن روا است بی گمان

کشتن و شکنجـــــه و قتـل زنان

حکم دین خوانند ورسم رهبــران

سال ها بودی تو شــاهد ای خــدا

شـــــــاهد وهم و فســـاد و ماجرا

پیش چشــــم تو ودر انظار عــام

سوختاندند و بکشتنــــد بی لـــگام

وعده خلقت بــــــودی  نسل بشــر

اشرف مخلوق وهم با شــــان وفر

لیک ازین ها که بیـــامد دربیـــان

نی بهایــــــم اند و نـــی هم انسان

گرهمی خواهی که باشیم درجهان

واقعن انســـــــان و نسل مهربان

محو کن ایــن دو شقاوت اززمین

تا توهــم خوشنود باشی ای امین

داد می خواهد بری زین ماجـرا

ای خـــدایاای خـــدایا ایخـــدا