در مورد همایش باز سازی افغانستان

  همایش بازسازی افغانستان بتاریخ ٣١ جنوری ٢٠٠٦ در لندن و در حالی شروع بکار کرد که  افغانستان با مشکلات عمده ای امنیتی دست به گریبان است.  همچنان با گذشت چهار  سال که از اشغال آن بدست نیروهای امریکایی میگذرد. هنوز هیچگونه تعهد و یا جدول زمانی برای خروج نیروهای بیگانه از افغانستان تعین نگردیده و کمافی السابق جنگ های قومی، حملات تروریستی، قاچاق و کشت مواد مخدره، زورگویی، ونقض حقوق بشر جریان دارد.

امریکا گویا با قبول یک ملیارد و یکصد ملیون دالر جهت باز سازی افغانستان،  از اشتباهات گذشته اش،  مبنی بر تنها گذاشتن افغانستان عذر خواسته به  باز سازی  زیربنای اقتصادی، سیاسی و نظامی را تعهد میسپارد.

اما چنانکه در چهار سال گذشته  آمار و ارقام نشان داده است از جمله ملیارد ها دالر کمک های پولی،  بخاطر بیروکراسی در نظام اجرایی،  عدم مدیریت سالم رشوه ، اختلاس، وحیف و میل نمودن سرمایه ها  روز تا روز بیکاری ، فقر و بیعدالتی را دامنگیر توده های وسیع مردم گرده و فاصله میان دولت و مردم را عمیق تر نموده است. همایش بین المللی برای افغانستان ظاهرا اهدافی چون استقرار امنیت،  توسعه اقتصادی،  بهبود مدیریت دولتی و پیشبرد حقوق بشر را تعقیب میکند.

در دولتی که نیرو های بیگانه حرف اول را میزنند دیموکراسی غیر از جفنگ ودروغ چیز دیگری شمرده نمیشود و همچنان در حکومتی که قوه اجراییه و قانون گذاری آن به قبضه ای جنایتکاران جنگی و تفنگسالاران باشد. قانون آن غیر انسانی بوده و نمی توان از حقوق بشر دم زد.

دولت کرزی که از یکطرف دستنگر کمک های امریکا و غرب بوده و از طرف دیگرفاقد کادرهای مجرب در زمینه  اداره و به کار اندازی پروژه های اقتصاد دولتی است هرگز توانایی چرخاندن سکتور های دولتی را ندارد. بنا بر آن امکان آن میرود که طی چندین سال و حتی ده های متوالی اداره و مدیریت با فساد،  رکود اقتصادی وبیروکراسی دست و پنجه نرم کند.

مهمتر از همه فشار و مداخلات همسایه گان در بر هم زدن امنیت داخلی افغانستان  سیر بلاانقطاع اش را طی میکند،  در حالیکه نه نیرو های نظامی  امریکا و متحدین اش و نه هم نیرو های نظامی افغان، قادر به دفع و طرد آن است. ازینرو علی الرغم تمام کوشش ها و همایش های بین المللی، کنفرانس ها و وعده ها متاسفانه همان آش خواهد بود وهمان کاسه.