ترور شخصیت پدیده ای منهوس

درین روز ها حمله های ناشیانه و دور از انصاف نسبت به قهرمان زن افغان « ملالی جویا» در سایت های آریانا نت، اخبار هرات و منطقه،  پیام مجاهد و سایت جاویدان  که ظاهرا از شهر گوتنبرگ آلمان پخش و نشر می شود ادامه دارد. آقای «علی آریان» ضمن بر شمردن نقاط منفی آقای «دادگر اسپنتا» وزیر پیشنهادی خارجه در کابینه جدید کرزی،  در یکجا «ملالی جویا» را عضو« سازمان راوا» مربوط به « شعله ای جاوید» خوانده  و در پیام مجاهد هم تفریبا همین مسله  با همین زاویه دید، بررسی شده است.

 شخصیت کشی  خصوصا بعد از کنار گذاشتن عده ای از جهادی های متعصب و بی سواد از مناصب دولتی در مطبوعات برون مرزی اوج گرفته است.  پروژه های دروغ پراگنی به نفع سازمان های ناشناخته و مجهول از کانادا گرفته تا امریکا و جرمنی فضای یاس و ناامیدی را توسعه می دهد.  در همین راستا ازطرف « انجمن بازمانده گان شهدای جهاد و مقاومت ملی افغانستان؟!!»  به شدت هر چه بشتر به «ملالی جویا» تاخته اند.

این یک مسله ای سوال بر انگیز است. کسی نمیداند کدام پیشنهاد، کدام بیانیه و یا کدام درخواست ملالی جویا علیه این انجمن شهدای جهاد ومقاومت بوده است، کدام سازمان سراسری زنان را ملالی جویا توهین و یا زیر سوا ل برده است  درین اعلامیه برف بام همه جهادی ها را به بام این شیرزن افغانستانی می اندازند،  که گویا او ارتباط تنگاتنگ با سازمان استخبارات پاکستان دارد. ملالی جویا و پدرش عضو سازمان راوا بوده است.  هزار تهمت نادرست را بر او حواله کرده اند.

مردم ما میدانند که چه کسانی جیره خواران و گودی های کوکی سازمان جهنمی « آی اس آی» بودند. ضرورتی نیست که نام این اشخاص را ببریم. سنگ و چوب این وطن شهادت میدهند. که چه کسانی به ساز پاکستان، وهابی های عرب و امریکا رقصیدند. چه کسانی وطن را به ویرانه تبدیل کردند و چه کسانی فعلن در راستای شکستن وحدت ملی با پیش کشیدن مسله زبان، تبار و قومیت تفرقه اندازی نموده و آب به آسیاب استعمار و امپریالیزم میریزند.  بدنام کردن یک شخصیت ملی به نام های حزبیت،  مجهوا لهویت، عدم کفایت و غیره گناه نابخشودنی است. جهادی ها گاهی به خاطربوجود آوردن فضای دیموکراتیک به پارلمان  نرفته اند. همگی شان معلوملحال بوده  و در ضدیت با پارلمان و جرگه،  سابقه تاریخی دارند.  آنان خیال میکنند معجزه کرده اند. افتخارات کاذب خود که به خون یک ملیون شهید بدست آمد. هر روز بر رخ مردم میکشند.  در حالیکه باید از کرده های خود بشرمند.  کودکان دوازده ساله و پیران صد ساله از صدای غرش راکت ها و توپ های شان که خانه و کاشانه ای مردم را هدف ساخته بود،  هنوز به خود نیامده اند و دچاره افسرده گی روحی اند. جهان اسلام از تعبیر هفتگانه ای اسلام و قرآن پاک که در مشی جهاد این تاریکفکران دینی ما پیاده میشود، شرم میکنند. در اعلامیه بی شرمانه و وقیحانه تذکر میدهند. «...هدف مبارزه ای ملالی جویا تفرقه اندازی و بهم زدن فضای آزاد و دیموکراتیک پارلمان و کوبیدن مبارزان راه آزادی و بر آورده ساختن اهداف پاکستان در کشور ما می باشد.»

اولتر از همه کدام فضای آزاد؟ در فیلم مستند این پارلمان به وضاحت دیده میشود که ملالی جویا را از سخنرانی اش، به وسیله ای  قطع مکروفون باز میدارند.  در ثانی برای  جهادی ها  کلمه دیموکراتیک حتک حرمت است آنان در مقابل کلمه دیموکراسی در گذشته و حال قیام نموده  و از آن متنفر اند. مبارزان راه آزادی و یا مبارزان را ه قدرت و ویرانی وطن؟   خودستایی پیشه ای شیطان بود.... اگر هدف پاکستان به محاکمه کشیدن خاینین و تبهکاران افغانستانی باشد. که چنین نیست.  صد رحمت به پاکستان.

اتفاقی نیست که در ویب سایت های جهادی، یاوه سرایی ها، تفرقه اندازی ها، شخصیت کشی ها و شخصیت سازی ها  به جای  اتحاد و وحدت ملی، بیان حقایق و جستجوی راه بیرون رفت از خلای معنوی ادامه میابد. ریشه این گونه عکس العمل ها را می توان در ضعف منطق و استدا ل آنان،  برای براعت گرفتن از اعمال شنیع گذشته شان دانست.  نزد جهادی ها غیر از داکتر عبدالله، فهیم، یونس قانونی، ربانی، سیاف، مجددی و  اسماعیل خان، از رئیس جمهور گرفته تا آخرین افراد کافر، شعله ای ، بیسواد و نمی دانم غیر افغانستانی اند. کسی نمی داند این از کدام نوع تبلیغات است و کس نمی داند آخر این کار به کجا خواهد کشید.