بُغض

وقتیــکه  بُغض  در  گلـوی شعــر میشوی

صد ســـاله در  قبیـــلۀ  مـا  پیــر  میشوی

گفتـــم روح سبز  بهشتی ولی  چه  ســود

با  هـــر فرشته  سادۀ  بی  مهــر میشوی

آتش  نمیشوی  ولی  با  دود  همــــره ای

در  حجــــم کور قــریه سرازیر   میشوی

با ابر  های تیره  نفس  میکـشی  هـمـــه

بر پای آفتاب  چــــون  زنجیــــر میشوی

چون دانه های  تگرگ  و باران های غم

توفان میـــکنی  و  زمینـــگیر  میشــوی

***

ما را خطایی  هر نفــس  زندگی   فسـرد

ای آشنا چه  وقـت  تو  اکسیر  میـشوی

نعمت الله تُرکانی

9 فبروری 2009

 

تقویم

در بنــد  بی  مــروت   شام  و  سحــر شدم

تقــویم …دیده  دیده  و خـــون  جگــر شدم

روزی برفت و  هفــته به پایان خـود  رسید

یک  فصل  سـرد  گشته چنین در بدر شدم

سالی  به  انتـــظار  نشسـتم  خدا  گواهست

از  روز  پیـش عاشــق  و  شوریدتر  شدم

عمــری گـذشت دیده  به راهت  نشسته  ام

لیلی   شــدی  برای  تو  قیس  دگــر  شدم

توفان غـم به شهر دلم  رخنه  کرد  و  من

هر لحظه از فراق  تو  بی  پا و سر شــدم

پارینه هــای ما که  سـزاوار  یاد  نیست!

چون در حدیث کهنه خود مـختصر  شدم

***

تعبیـر خـواب هـای مرا  هیچـکس نکرد

بازیچـۀ  به  حیلۀ  شمس و  قمــر  شـدم

نعمت الله تُرکانی

۱۳ فبروری ۲۰۰۹

 

رباعی

بر ورق هـــای گُل نوشتــــم... من

این چـــه رازیست زندگی... یعنی!

زرد شـد خشک گشت و بادش برد

که اینچـنین اسـت زندگی...معـنی

به جواب سهراب سیرت

 

گنجشگ گرفتار

گُنجشـــک  گرفتارم  و من   بی   وطـــن  هستم

در  کنــج  قفس  خفته  و دور  از چمـــن  هستم

در   مُلک  پر  از وســوســــه و درد   اسیـــرم

دور  از سخـــن و شعر  در  آن  انجمـن  هستم

شب   ها هــمـــه  بیــــدار  نشیـــنم  که  بیــایی

ایدوست  تو روحی  و من ات چون  بدن هستم

برمـــــن مـــزن این طعنه که  امروز خمـوشم

بیــــزار  ازین  قصه  و  از  هــر سخن  هستم

هـــر شیـشۀ   بارانـــزده  نقـــــد  دل   ما   شد

کس نیست  که  داند  شکن  اندر  شکن  هستم

گم گشتۀ مـــــن در گـــرو زلـــــف  بتان  است

شرمنــــده و بیــــگانه   تر از خویشتن  هستم

غــربت پر و بالم همـــه را سوخت عـــزیزم

حیـــران به این  نامـــــۀ  تقــدیر مـــن  هستم

نعمت الله تُرکانی

19 فبروری 2009