سلیمان کبیر نوری

درونمایه و عمق پیچیدگی تاریخچه های بحران های افغانستان در ادوار عدیده خصوصن در قرن 20 و 21، ما را وا میدارد تا با کنکاش ها و پژوهش های مستمر و به یاری از رویداد های جاری و کسب تجارب از تاریخ سیاسی و دیپلوماسی جهان و به ویژه منطقه، برای رسیدن به یک راهکار برون رفت ازین بحران مختنق کنونی، مشعل راهنمای کشور شمول به وجود آوریم. با آگاهی و تشکیلات سراسری ملی و میهنی افغانستان را ازین باتلاق خونین نجات داده، فضای صلح و امنیت، و نظم و رسم جامعه ی انسانی را درآن حاکم سازیم.

آنچه، اکنون روشن است؛ مهاجمین غربی با قومانده امپریالیست های امریکایی، طی بیست سال با فریب و اغفال مردم افغانستان و دوستان جهانی شان؛ شرایط را برای حضور یک حاکمیت بنیادگرای دینی نمای دیوخوی و شیطان سرشت گویا آماده ساخته اند.( همان پروژه انگریزی طالبانی ی پاکستانی ـ سعودی را عملی ساخته و سرنوشت این مردم فلکزده را به دست آی ایس آی تسلیم نموده، زمینه را برای غارتگری مشترک نیروهای مهاجم غربی و پاکستان و شیخ های فاسد و فاجر عربی مساعد سازند).

چطور؟ وچگونه؟

شوربختانه؛ موقعیت طبیعی و جیواستراتیژیک افغانستان به گونه ای جا افتاده است که طی قرن های متمادی، مرکز تقابل میان شرق و غرب بوده است. هرکدام برای حصول اهداف و منافع شان به لشکر کشی، اشغال، غارتگری، ویرانی و توصل به کشتار صد ها هزار از انسانهای مظلوم این جامعه ی عقب نگهداشته شده پرداخته اند. متاسفانه این روند با این همه نیات شوم از جمله با اجیر سازی در سایه سوء استفاده از احساسات دینی و افکار بنیاد گرایی تا کنون ادامه دارد. امروز دیده میشود که تضمین ادامه آنرا در افراطیت و بنیادگرایی اسلامی یعنی همان جهادیگری القاعده ای ـ طالبانی منظور داشته اند که در چهل سال نه، بل طی صد سال گذشته اسلحه و زرادخانه تهاجم و توطئه های خونین و ددمنشانه شان بوده است. اگر اندکی فجایع مرتبط به نام های کثیفی چون لارنس(پیرکرمشاه)؛ ملای لنگ، ملای انگلیسی امام مسجد پل خشتی؛ حضرات شوربازار و دیگر جواسیس ملانمای شورشگری ضد اعلیحضرت امان الله خان محصل استقلال افغانستان و جهادی های آی ایس آی در تراژیدی «تلک خرس» و دیگر آثار سندی دهه های اخیر و تاریخچه ظهور طالبانی و «امارت اسلامی» ماقبل قرون وسطایی آنان و توحش دو دهه پسین شان را از نظر بگذرانیم، افغانستان مظلوم و محکوم را می بینیم  که بالاثر در رودبار هایش، همه و همه خون جاری و جاریست. در مرغزار ها، کوه و دشت، دره و ده و شهرش دود و آتش زبانه می کشد.

تمسخر دردناک این که، غارتگران غربی  به نام و بهانه محو القاعده و محو تاریک اندیشی و سیاه کیشی طالبان، و مجازات حامیان آن به کشور مان هجوم آوردند؛ اما اکنون پرده ها را کنار زده میخواهند با بهانه های خر رنگ کن به همان طالبان و با حامیان آنان تکیه زنند و ساخت و بافت نمایند.

تحلیل و کنکاش کوتاه برای دریافت کوتاه ترین راه رسیدن به صلح و امنیت دایمی

پس از سال 2001 با هجوم و حضور نیروهای غربی درافغانستان، اکنون مافیای بین المللی بر حاکمیت افغانستان کاملا مسلط است.

حصول سالانه ی ده ها میلیارد دالر( مطابق به ارایه ی مدارک سازمان ملل متحد) تنها و تنها از کشت، قاچاق و ترافیک مواد مخدر، غارت منابع زیر زمینی( یورانیوم، لیتیوم، و سایر سنگ های قیمتی)، که از همه ی این غارت ها فقط و فقط چهارونیم ملیارد دالر آن را برای افغانستان می پردازند؛ مافیا و غارتگران بین المللی را آن قدر سرمست ساخته است که هرگونه فریاد رهایی از بند، آزادی خواهی و حتا دادخواهی را، آنن به خاک و خون میکشانند. نمونه های آن را ما همه، به کرات دیدیم و تجربه کردیم.

اینکه "دیپت ستیت" یا همانا الیگارشی اقتصادی جهانی با تمام نیرو، بر داشته های منابع زیر زمینی و روزمینی ی مان چمبر زده است، و نیز ملیارد ها دالر را برای شستشوی مغزی افراد جامعه و تطمیع و اجیر ساختن افراد متنفذ آن به کار برده است و می برد؛ پس  ساده و بسیط، افغانستان را ترک نخواهند کرد.

چه باید کرد؟

در شرایط کنونی، نخبگان، پژوهشگران راهکار های سیاست و دیپلوماسی، نظامی و استخباراتی، اقتصادی، جامعه شناسی، عالمان به واقعیت دین و میهن دوستان... همه و همه برای برون رفت از بحران، به طرح، تدوین و ارایه یک ایدیولوژی ملی  ای که بتواند خواست ها و امیال کلیه اقشار  جامعه را بازتاب دهد، باید بپردازند.

این کمینه با تامین رابطه با همه هم میهنان و نخبگان، متوقعم که بتوانیم مشترکا برای ارایه ی یک راهکار ملی و قابل پذیرش برای کلیه اقشار جامعه ی مان، کار نموده، در نهایت، آن را خدمت هموطنان پیشکش نماییم. تا بر مبنای آن خط مشی و راهبرد مشخص برای برون رفت ازین بحران مهیا و در دسترس همگان قرار داده شود.

احترامانه از شما عزیزان خواهش  میرود تا درین کار زار شریک شده؛ آثار و اندیشه های پیشین و تازه خود را درین خصوص به ما بفرستند؛ ما را مشوره و یاری دهند.

    یک هوشدار نمونه مثالی ـ ویدیو:

ای شما تمامی مردمان مسلمان افغانستان!

اگر هنوز شکی دارید که جهادیگری اقلا در یک قرن اخیر حربه بران دشمنان شما و افغانستان کشور محبوب تان بوده است؛ کم ازکم اکنون با نظر داشت«قرار داد صلح و آتش بس» طالبان با کفار امریکایی و غربی؛ یک بار از خود بپرسید که طالبان اکنون علیه کدام کفر و تجاوز کفری؛ جهاد میکنند؟

خود شاهد هستید و اخبار و گزارش های دهشتناک قتل های عام فرزندان مسلمان تان در اردوی ملی، پولیس ملی و محلی و خیزشگران به جان رسیده و کم از کم هزار تن از زن و مرد و سالخورده و کودک و مردم ملکی طی همین زمان قرار داد و آتس بس با کفار را می شنوید. آیا هنوز از خود سوال نمی کنید؛ آیا لبه تیز این جهاد نام نهاد طی بیست سال گذشته هم مردم مسلمان افغانستان و فرزندان مسلمانزاده ی آنها نبوده است و حتی در سالیان قبل و قبل و قبل...؟؟؟؟

طالبان حاکمیت پاکستان بر افغانستان؛ حتی در شرایط اپدیمی عالمگیر کرونا؛ حتی در ماه مبارک رمضان بر خلاف خواست و توصیه تمامی جهانیان؛ حاضر نیستند و نمیشوند که به سخن خودشان که بی شک سخن آی ایس آی و ارتش پاکستان است؛ با افغانستانی های مسلمان «کاهش خشونت» و آتش بس مؤقت کنند؟

اینکه از خود می پرسید؛ نمی پرسید. من حقیر زور ندارم ولی در پایان اینهمه درد و ناله یک ویدیو برایتان پیشکش می کنم که خود طالبان فیلم برداری و نشر کرده اند.

ویدیو دهشتناک و قبیح و ضدانسانی است؛ کما اینکه تمامی تاریخ و کارنامه های بنیادگرایان، سلفیان، وهابیون و نودیو بندی های رنگارنگ چنین است؛ لذا از کودکان و زنان و مردان دارای مشکلات قلبی و عصبی میخواهم که به آن نزدیک نشوند:

ویدیوی مجازات جوانان:

و ویدیوی دوم از ولایت غور: طالبان بر ریش سفیدان نیز ترحم نمی کنند

https://www.youtube.com/watch?v=X4RlLPvjH0w