افغان موج   

قطره های اشک

خدایاجزتـویــارویــاورم نـیـسـت

بغیـرازذات پاکـت بـاورم نیـست

بکــن ایــنــدل تـجــلیــگاه ذاتــت

که قلب سـرکشم گه دربرم نیست

******

مـــرابـالــطــف عـشقـت آشنا کن

دل بی آشـــنــایــم را صـفــا کـن

شبـانـگاه تاسـحـرگاهـان بگــریـم

چنان درعشق خــویشم مبـتلاکـن

******

بــه راه نـور بـنـمـا رهــنــمــودم

زظـلمت کـن مـبـرا هست وبـودم

حـضـور ذهـن ده ای بــاریــارب

بــه هنگام قـیــام و هــم سـجــودم

گــنـاهـــانـم ببـخـشـا درحـــیـاتـم

زگـمـراهـی بـده یـارب نـجـاتـــم

به بـحـــرمـعـرفت سـازم شنـاور

بکن غرق صفـات وعشق ذاتـــم

******

دلــم پـاکـیـزه چون آیینه گــردان

مـرادورازهــــواوکـیـنـه گـردان

مراازخواهــش نـفسـم نــگــهدار

جدازین دشمـن دیـریـنه گـــردان

******

مـرا طبــع خروشان هدیه فـرمـا

غــــرورژنده پوشان هدیه فـرمـا

زجـــام معـرفـت دریـا بـنـوشـان

ضـمیـربــــاده نوشان هدیه فـرما

******            

رهــم بنـمـای ازآن کـه رهـنمایی

رسـان جــایی که خـودآنجا رضایی

زعـشـقـت رگ رگــم رادانش آموز

نـمـا هــــررسـم و راه آشــنــایی

******                       

مده دستم که جنبـد بهــر عصیان

به ساحل بـرمــرااز بحرعصیان

مـرا پـایـی مــده تـا نـقـش مـانــد

بخاک تیره گون شهـــرعصیــان

******

بـخـــاک آشـنـایـان ده مـقـــــامـم

که گیرم از هوسهــــا انـتــقـامــم

بســــوی پختگــی یــارب سفرده

ضمیــرخستــه وایـن عقــل خامم

ماه سرطان  سال 1389- کابل