قطره های اشک
خدایاجزتـویــارویــاورم نـیـسـت
بغیـرازذات پاکـت بـاورم نیـست
بکــن ایــنــدل تـجــلیــگاه ذاتــت
که قلب سـرکشم گه دربرم نیست
******
مـــرابـالــطــف عـشقـت آشنا کن
دل بی آشـــنــایــم را صـفــا کـن
شبـانـگاه تاسـحـرگاهـان بگــریـم
چنان درعشق خــویشم مبـتلاکـن
******
بــه راه نـور بـنـمـا رهــنــمــودم
زظـلمت کـن مـبـرا هست وبـودم
حـضـور ذهـن ده ای بــاریــارب
بــه هنگام قـیــام و هــم سـجــودم
گــنـاهـــانـم ببـخـشـا درحـــیـاتـم
زگـمـراهـی بـده یـارب نـجـاتـــم
به بـحـــرمـعـرفت سـازم شنـاور
بکن غرق صفـات وعشق ذاتـــم
******
دلــم پـاکـیـزه چون آیینه گــردان
مـرادورازهــــواوکـیـنـه گـردان
مراازخواهــش نـفسـم نــگــهدار
جدازین دشمـن دیـریـنه گـــردان
******
مـرا طبــع خروشان هدیه فـرمـا
غــــرورژنده پوشان هدیه فـرمـا
زجـــام معـرفـت دریـا بـنـوشـان
ضـمیـربــــاده نوشان هدیه فـرما
******
رهــم بنـمـای ازآن کـه رهـنمایی
رسـان جــایی که خـودآنجا رضایی
زعـشـقـت رگ رگــم رادانش آموز
نـمـا هــــررسـم و راه آشــنــایی
******
مده دستم که جنبـد بهــر عصیان
به ساحل بـرمــرااز بحرعصیان
مـرا پـایـی مــده تـا نـقـش مـانــد
بخاک تیره گون شهـــرعصیــان
******
بـخـــاک آشـنـایـان ده مـقـــــامـم
که گیرم از هوسهــــا انـتــقـامــم
بســــوی پختگــی یــارب سفرده
ضمیــرخستــه وایـن عقــل خامم
ماه سرطان سال 1389- کابل