اواخر ماه ژوئن امسال،سومین نشست دوحه برای آنچه «رویکرد منسجم و یکپارچه جهانی برای تعامل با طالبان» خوانده شده، به ابتکار سازمان ملل برگزار خواهد شد. طالبان در دو نشست پیشین، از شرکت در اجلاس دوحه خودداری کردند. اما با خط و نشان و پیش‌شرط‌های معین مایل به شرکت در نشست دوحه هستند.

این اجلاس در حالی شروع خواهد شد که «ریچارد بنت» گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور افغانستان اعلام کرده است: «در پی تحقیقات گسترده، مشاوره و تحلیل، مشخص شده است سرکوب جنسیتی نهادینه‌شده طالبان که از طریق نقض حقوق بنیادین زنان و دختران ایجاد و اجرا می‌شود، گسترده و نظام‌مند بوده و حمله‌ به کل جامعه مدنی است و جنایت علیه بشریت محسوب می‌شود.»

سازمان ملل تعامل و مشروعیت‌بخشی به جنایتکاران علیه بشریت را در دستور کار اجلاس دوحه قرار داده است. گزارش «ریچارد بنت» بر آپارتاید جنسیتی در افغانستان تمرکز دارد. این فقط بخشی از عملکرد طالبان است. پیکره تروریستی‌-‌اسلامی طالبان با کارنامه و سابقه‌ سنگین جنایی و بربریت محض در قتل و کشتار، نسل‌کُشی، انفجار، آدم‌ربایی، باجگیری، فساد گسترده، تجارت عظیم مواد مخدر و به خاک و خون کشیدن افغانستان باید روی میز ‌کار سازمان ملل باشد! روشن باشد که این جنایات عظیم علیه بشریت زیر سایه همین حامیان بی‌شرم و ریاکاری انجام می‌شود که با برگزاری اجلاس دوحه می‌خواهند مشروعیت‌بخشی به طالبان را رسمیت بدهند.

گزارش «ریچارد بنت» و تعامل با طالبان در نشست دوحه، تناقض غیر قابل انکار است. او در گزارش مفصل و تکان دهنده خود به صراحت می‌گوید: «شدت و مقیاس جنایات وسیع است و ما مسئولیت جمعی داریم که این سیستم وحشتناک را به چالش بکشیم و از بین ببریم، عاملان آن را پاسخگو قرار دهیم.»

هر نوع رسمیت‌بخشی، تعامل و مذاکره با جنایتکاران علیه بشریت، ادامه روند استراتژی شرم‌آور بازگرداندن طالبان به قدرت سیاسی است. سازمان ملل باید مسیر تعامل با طالبان را به تعامل با مردم مصیبت دیده افغانستان، قربانیان جنایت علیه بشریت تغییر دهد.

زنان معترض، نمایندگان واقعی ایستادگی و جبهه اصلی مقاومت و نبرد با تروریسم اسلامی طالبان، علیه نشست دوحه، هشدار داده‌اند و آنرا معامله بر سر همه ارزش‎های سیاسی و اخلاقی و انسانی مدرن خوانده‌اند. جدال نابرابر مردم و بویژه زنان افغانستان علیه طالبان و حامیان آن ادامه دارد و باید با تمام قوا از آن حمایت کرد.

سیامک بهاری