با اظهار سپاس بیکران از« حسین مهدوی» ژورنالست و نویسنده ای نستوه افغانستانی، برگردان مقاله ایشانرا به سایت افغان موج میگذاریم. با توجه به اینکه افغانستان عزیز آماج حملات امپریالیسم خونخوار امریکا و متحدین غربی آن است و بدون شک مردم ما باید درک بهتری از آنچه بر سرنوشت ایشان سایه افکنده، با خبر باشند. کوشش مهدوی ها را در جهت روشن ساختن اذهان عامه ستایش نموده و موفقیت شانرا درین جنگ عادلانه ستایش میکنیم.
خبرهای واقعا بد در مورد افغانستان
منبع : JOSEPH FARAH'S G2 BULLETIN
تاریخ انتشار مقاله به انگلسی : 18 ماه آپریل سال 2006
برگردان به فارسی : میرحسین مهدوی
مقدمه مترجم:
آنچه که تقدیم می گردد ، مطلبی است که به قلم یکی از نویسندگان وبسایت JOSEPH FARAH'S G2 BULLETIN در مورد وضعیت طالبان پس از شکست شان درسال 2001 به رشته تحریر در آمده است. در بالا هم آدرس وبسایت را گذاشته ام و هم لینک خود نوشته را در قسمت پایانی این نوشته خواهم آورد تا دسترسی خوانندگان به متن اولیه آسان تر باشد. بدیهی است که ترجمه این اثر – که اولین تجربه من در این نوع است- به معنی همنوایی با نویسنده اثر نمی باشد. این مقاله در حقیقت ماحصل گفتگوی نویسنده با یکی از روزنامه نگاران پاکستانی به نام احمد میر می باشد.
در حالی که اداره بوش ، سر گرم دفاع از عملکرد شان در جنگ عراق هستند ، اوضاع در افغانستان به شدت در حال بدتر شدن است. افغانستان سرزمینی است که در آن طالبان زنده ، خوب و در حال کسب کامیابی های بیشتردر بخش های فراوانی از مناطق حاشیه ای و کوهستانی می باشند. این توفیقات و پیروزی ها به مراتب بیشتر از توفیقات آن ها در پاکستان می باشد.
ملای یک چشم ، محمد عمر و اردوی تندرو طالبان ، کنترل کامل بر کوهستان ها و روستاهای دور دست در ولایات خوست ، پکتیا ، پکتیکا ، غزنی ، هلمند ، ارزگان و همچنین ساحه وسیعی از ولایات شرقی و جنوبی به اضافه بخش هایی از ولایت قندهار را دارند. این خبار در مصاحبه آقای حمید امیر آمده است. او تنها خبرنگاری است که بعد از حادثه یازدهم سپتامبر ، مصاحبه رو در رو و چهره به چهره با اسامه بن لادن و ایمن الظواهری داشته است. آقای میر که به تازگی از یک سفر طولانی در ساحات وسیعی از پاکستان و افغانستان فارغ شده است می گوید: وسایل نقلیه دولت پاکستان بعد از این اجازه ورود به وزیرستان ، بلوچستان و دیگر مناطق قبیله ای را بدون اجازه مخصوص قومندانان محلی طالبان ندارند. مردان مسلمان اگر بدون ریش و به صورت تصادفی وارد این منطقه شوند به جرم ارتداد به زندان افکنده می شوند . غیر مسلمانان به عنوان نماینده دشمنان تلقی گردیده و بسیاری از آنان به قتل می رسند. زنان تنها با برقع و چادری حق ظاهر شدن در ملاء عام را دارند. شریعت ، قانون اصلی این سرزمین گردیده که حوادثی چون سنگسار ، اعدام و سربریدن در آن یک امر عادی تلقی می شود.
1500 نفر پاکستانی طی ماه جاری به خاطر حمایت لفظی از پرویز مشرف ، دولت تحت امر او و نیرهای ائتلاف بین المللی مبارزه با تروریزم ، به مرگ محکوم گردیده و اغلب آنان سربریده شده اند. آقای میر می گوید قربانی ها هرچند مردم عادی نبوده اند اما آنان افراد چندان برجسته و متشخصی هم نبودند.
در رابطه با تجدید حیات طالبان در افغانستان ، آقای میر ادعا می کند که پلیس افغانستان ضعیف است و نیروهای ائتلاف تعداد شان محدود و ناکافی. این در حالی است که پشتون ها بر تصمیم شان مبنی بر حمایت از اسامه بن لادن و فتوای جهاد او علیه غرب ، خشمگینانه باقی مانده اند. آقای میر ادعا می کند که او به صورت شخصی از 12 ولایت افغانستان ظرف هفته های اخیر بازدید نموده است. او ادعا می کند که بنا بر اطلاعات دسته اولی که به او رسیده ، طالبان در حال بازسازی تشکیلات نظامی شان بوده و قسمت هایی از کشور را تسخیر کرده و همچنان مترصدند تا به محض خروج نیروهای ائتلاف از افغانستان ، رژیم دست نشانده حامد کرزی را سرنگون کنند. آقای میر می گوید اگر رئیس های جمهور افغانستان و پاکستان آمادگی قبول نظریات مرا ندارند می توانند با من در یکی از رسانه های بین المللی – مثل رادیو و تلویزیون – مناظره نمایند تا دنیا بفهمد که چه کسی درست می گوید و کی غلط.
ایران وروسیه ، طالبان را از نظر مالی و تسلیحاتی حمایت می کنند. طالبان و ایران در حال حاضر متحد هستند . هرچند این یک پدیده تازه است. یگانگی و اتحاد برای مختل کردن روند توسعه و پیشرفت در افغانستان. وقتی طالبان در سال 1996 قدرت را به دست گرفت ، ملاعمر و اردوی او به شدت از سوی ملاهای ایرانی مورد حمله قرار گرفتند. ملاهای ایرانی طالبان را به خاطر قتل عام هزاران تن شیعه هزاره و تاجیک های پنجشیری مورد تقبیح و سرزنش قرار دادند. ایران ارسال پول و جنگ افزار را به احمد شاه مسعود و گروه تاجیک های هماهنگ با او ، هزاره ها و ازبک ها ، آغاز کرد. گروهی که به " جبهه متحد " یا " اتحاد شمال" معروف شد. روسیه نیز به خاطر مصالح ازبکستان حمایت از احمد شاه مسعود را آغاز کرد. اتحاد شمال از سوی روسیه و ایران مورد حمایت قرار گرفت و تا زمانی که ایالات متحده آمریکا جنگ برای آزادی را در افغانستان آغاز نکرده بود این حمایت هاجریان داشت. در هفتم اکتوبر سال 2001 کارشناسان مسایل سیاسی ایران و روسیه اعلام کردند که اتحاد شمال توسط سازمان سیا برای اهداف خاصی – مثل پاکسازی افغانستان از وجود طالبان ، آزادی کابل و ...) و در موقعیت های مشخصی جابه جا شده است.
دلیل عمده پیچیده تر شدن جنگ علیه تروریزم در افغانستان ، به نظر آقای میر اینست که ایران و روسیه برای حمایت ازدشمن قدیمی شان ، متحد شده اند. اولین نشانه عمده از تغییر توجه ایران نسبت به طالبان به سال 2001 بر می گردد که در آن ایام جان طالبان به خاطر بمباردمان های وسیع تورابورا به مخاطره افتاده بود. وقتی که ملاعمر و صدها نفر از اردوی او و اعضای وفادار به القاعده در منطقه کوهستانی واقع در مرز افغانستان و پاکستان پنهان شده بودند. آنان جنوبی ترین ولایت افغانستان را عبور کرده و در غرب به مرز ایران رسیدند. جایی که آنان توانستند پناهگاه امنی را به خاطر شفاعت آقای عماد مغنیا و دیگر اعضای حزب الله بیابند. مهمانان تازه وارد شامل افراد بسیار مشهوری چون ساد بن لادن ، فرزند بزرگ اسامه بن لادن ، یاز ابن سفتان و سیف العدیل برنامه ریزان اردوی القاعده و محمد اسلام هانی والی ولایت کابل در زمان طالبان ، در داخل خاک ایران در خانه مجلل و امنی جای داده شدند که توسط وزارت اطلاعات ایران حمایت می شدند.
وقتی جنگ علیه تروریزم به سمت عراق حرکت کرد، ایران تصمیم گرفت که تا زمینه اصلی عملیات برای ابومصعب زرقاوی و دیگر فرماندهان اصلی القاعده را برای حمله به نیروهای اشغالگر فراهم نماید. این حادثه بزرگ که جامعه را به دو بخش متخاصم شیعه و سنی تبدیل کرد که توسط غرب نادیده گرفته شد.
وقتی جنگ در عراق دچار مشکل شد ، ملاعمر و دیگر رهبران طالبان به پاکستان بازگشتند . آنان به محض ورود اقدام به استخدام هزاران سرباز تازه نفس نموده ، امنیت اکثر مناطق قبیله ای را به عهده گرفته و برنامه ریزی برای غلبه مجدد بر افغانستان را آغاز کردند. به نظر آقای میر، در حال حاضر سربازان طالبان در داخل خاک افغانستان توسط ارتش ایران حمایت می شوند. ملا عمر بارها به ملاقات اسامه بن لادن ، دوست قدیمی خود و مرد جهاد شتافته است.