اگر وضع وطن یک خاشه روشن بود٬ بهتر بود
یگان لوده اگر در قید دشمن بود٬ بهتر بود
چرا این رهبران هر لحظه همچون ماش میلولند؟
تمام شان٬ همان گوهی که قبلن بود٬ بهتر بود
خودش اینجا٬ زن و اولاد او در آخر دنیا
اگر عالینشان بیکودک و زن بود٬ بهتر بود
چرا مسکو؟ چرا دوحه؟ چرا هند و چرا کولاب؟
اگر که آن نشستِ شان به میهن بود٬ بهتر بود
به صدها صفحه بنوشتند و شبها گفتگو کردند
اگر یک کاپیاش نزد تو و من بود٬ بهتر بود
هميشه طالبانِ مَرد٬ هر جا گفتگو دارند
اگر در بین شان یک طالبِ زن بود٬ بهتر بود
به نام دین همه بنیاد ما زیر و زبر کردند
به جای شان اگر گبر و برهمن بود٬ بهتر بود
سیاستپیشهگان، رقَاصههای این وآن گشتند
به پای شان اگر که زنگ و جامن بود بهتر بود
به جای یک قمندانِ جُلُنبر، یک کس از دولت
اگر مسئول استخراج معدن بود، بهتر بود
هنوز از جوی گِل آلود، مردم آب می نوشند
به نلهای محل گر آب خوردن بود، بهتر بود
دو طالب در مسنجر گفت: «هارون جان، به پکر تو-
اگر کابل به مثل شهر لندن بود، بهتر بود؟»
گفتم : برای تو نه!
هارون یوسفی