افغان موج   
 
کسی مــبـاد چــومن ، درد آشنای وطن
به سینه داغ وبه دل غصه ازبرای وطن
 
به حسرتی که مرا دردل است ،می دانم
بهشت هـــــم نتواند گـــرفـت جای وطن
 
صلای بــــادهء نابم چه می زنی ، ساقی
چــوتشنه کام غریبم ، بزن صلای وطن
 
بهای زندگی مـــن ، غبارآن سرِکوست
جهان فداش ، چه کم گفته ام بهای وطن
 
گَـــــرَم بـــــه مســند جاه وجلال بنشانند
همان شکسته دل بــی کسم ، گدای وطن
 
لبم بــــــه خنده زعمریست وا نمی گردد
شبانه گـــریـم وگویم که های های وطن
 
بــه ضرب دُرّه وتعزیرخامشش کردند
لبی که زمزمه ها داشت ، با نوای وطن
 
روا مـــــدارکــــه بــازیچهء زمان گردد
زن صـــفــا گـــهــرومرد با وفای وطن
 
به کعبه می روی وسجده گاه می جوئی
سری گزاربه صدق وصفا به پای وطن
 
مــــن این فســـانه زروی ریا نمی گویم
کــــه عاشقم به گل روی بی ریای وطن
 
زحسن وقبح جـــهـان هیچ مدعایم نیست
زبــــارگـــاه خـــــداغـــیــرمدعای وطن
 
خلیل واربـــــه قربانگهم چه می خوانید
مـــرا کـــنــیـد نــثــارره وفـــدای وطــن
 
بهـــارجــلـــوه بـه رنگ دگرکند این جا
کجـاست فصل دل انگیزوبا صفای وطن
 
بنام پاک خدا ، این چه بی خدائی هاست
ز بی خــدای وطن ، هم زبا خدای وطن
 
« اسـیـر» قــــدروطن را مگرندانستی
که رنج می کشی امروزدرجلای وطن
 
محمد نسیم«اسیر»