ای خاکِ رنگ گرفته به خون شهید مان

از دستِ  لعن شمــر...  و گناهِ یزید مان

از انجماد سرد  زمستان  درین  بهار

لرزد  هـمیشـــه قامت شمشاد و بید مان

هر جای روح مفسد شیطان ظهور کرد

با خود رفیق و همره دین  برگزید مان

محشر به پا  شد از نفس و روح عاشقان  

نشنید  دادرس ...   تو گویی  ندید  مان

گفتیم:  ـ  بنده ایم و تو را سجده میکنیم

اما  به امـــر سنت  دیرین...  درید مان

با دست دشمنانی که خونخوار و زنده اند

در زیر خاک ... کـــرد  چنیَن  ناپدید  مان

گُم گشت هـــر چه بود به گنجینه داشتیم

لعنت به این  خــزانه  وبر این   کلید مان

نعمت الله ترکانی!َ