غزل

از من چه میگریزی ای جان، جان جــــانم

خواهم که بی تو هرگز، در این جهان نمانم

تو آب چشمه ساری،  من تکدرخت پیــــرم

بی رحمت تو دیگر،  بی روح ام و خـــزانم

ای لطف صبح امید،  روشــن ز اشعــــۀ تو

من بخت شب گزیدم،  از طلعت ات چه دانم

اویختـــم به زلفــت،  چون شانه وقـت دیدار

بر تار تار مویت،  صد هـــا غــزل بخوانــم

هر چند وصف گـــویم،  از خوبی تو گویم

قانع نمـــیشود دل،  ناقــــص بود زبانـــــــم

ای آفـــتاب عــــالم،  بر مـــن بتاب یکـــدم

باشد که از فروغ ات ، چند سال زنده مانم

نعمت الله ترکانی