آواره
کجا از دست غمهای تو آرامی بود امـــکان
تمام شب مینویــسم حدیث باطل و هـــــذیان
گناهی سر زد ازمن عمر باید با پــــریشانی
برای واژۀ عشق تو باشم سخـت سرگردان
ترا در یک شب مهتاب می خواهم کنار خود
بباغ مثوی هـا و غزل میسازمت مهمـــــان
بیا یکبار دستت را بـــبوسم ، راز دل گویم
مرا آزاد کـــن از حالت تنهای سرگـــــردان
ز هرم بوسه ات آتش بزن بر تار و پود من
بسوزان وکــبابم کــن میان تاوه و بــریان
من ام آواره امـا هرکجا قلبم به پیش تسـت
اگردر جرمنی باشم، امــــریکا و یا ایــران
نعمت الله ترکانی