افغان موج   

از: انجنیرشفیق"رفیقی"

سرزمین عشق

آیـدچــوازبـهــارمـحــبـت هـــوای عــشــق

ازچـــارســـوی بـاغ بـیــایـد صـدای عـشق

گــرازصـفــاوجــلـــوۀ گلــشـن شـنـیـده یـی

آونـگــربـه کــشـوردل جــلـوه هـای عـشق

پی مــیـبـرد زرمــزحـقـیـقــت هـمـان دلـی

چـون قـطـرۀ چکـیـده ، شودگرفنای عـشق

قـلــب که درکــرانــۀ بـیــگــانـه مـی تـپـــد

شـایـدکـه نـاشـنـیده به عمـرش نوای عـشق

هــردل کـه ازرمــوز مـحـبــت شنیده است

درراه رمـــز ورازرودپــابـه پــای عـشــق

درسـرزمین عشق چه لطف وحلاوت است

بـاهـــم بــرابــرنــدشـــه وهـم گـدای عـشق

ازهــرصـدای بـلـبـل وقــمـــری شــنـیده ام

گـویـنـد بــه صـدزبـان محـبـت ثنای عـشق

قـلب ایکـه هـمچـوشام کــدورت بـود سـیـه

هــرگـززروی جهــل نـدانـدبـهــای عــشق

ایـدل کـــه ازفـــریـب وتکــبـرشـکـسته یی

دردتــراعــــــلاج نـمــایـنـد دوای عــشـــق

بـی عـاشقی"شـفیـق" نه لـذت به زندگیست

خــواهـــم زجـان خـسته شوم مبتلای عشق

 

آغوش بهار

نـسـتـرن ریـزاست هرویـرانـه ازجـوش بـــهــار

بـازمـیـخـیــزد گـل وســنـبـل زآغـــوش بــهـــار

نـغـمـه هـایی عـشـق ومستـی مـیرسـدازهـرکنار

الـفــتی داردغـــزل بـافـصـلِ خـامــوش بــهـــار

شــاخــه هــاازبـارگـل ســردرخــیـــال رازهـــا

وه چـه گلـریـزاسـت گـلشن ازبـرودوش بـهـــار

باغ وگـلشن چون عـروسان غرق دردریای نـاز

هـردل عـاشـق شـود نـاچــار مــدهــوش بــهــار

گـل بــریـزد هــرطـرف بـادصـبا ازنـگــهـتــش

گـلـفـشـانی هــا کـجـا گــردد فــرامــوش بــهــار

لاله هـا درکــوهســاران هـمـچـویـاقــوت عــدن

مـیـچـکـد بـامـوج گـلــهــا ازبـنـاگــوش بــهـــار

طـبـع طــاووس سخــن بامـوج گـل گـل مـیکـند

گـل کـنـدفــصـلِ سخـن از طـبع خـاموش بـهـار

گـرمی آغــوش مـعـشـوقـم "شـفـیـقـا"سـرد بــود

دروطـن دیـدم چــوگـرمی رابــه آغــوش بـهــار

ماه حمل  1390- کابل

 

وادی گـلبـهــار

مــوج گـلهــامـیسـرایـد نـغـمـــۀ فـصل بـهـار

بـانـسیــم صبحـگاهـان بـرفــــرازکـوهــسـار

الـفت گل بابهــــارایدوست میـدانی زچـیست

تاکه ســازدوادی سـرسبـزهـمـچـون گلـبهـار

میـلۀ تــــــوت شمـالی مـحفـل صاحبـدلـیست

این بهانه بـزم مـــاراساخت گرم وخوشگوار

دل درون ســینـه بـیـتـابـانـه هــــردم مـیتـپــد

شکــرلـله راکه پـایـان یــافـت فـصـل انتظار

اهــل دانـش آفـــتــاب ومــامـثــال ذره ایــــم

درچنـیـن بـزمـی عـزیـــزان دادمـاراافـتـخار

برگ راهمصحبتی هـرجاست چون باشاخ گل

زانکه هــمچـومـازروی یـاردارد اعــتـبـار

این فـضاراگــرنـبـاشـد بابهـشـتی هــمسری

دل کشیدچون ازبرم وزکف عنان اخـتـیــار

میرسددرگوش جـانـم وصـف ذات کـبــریـا

ازپــرپــروانـه هـا ومـــرغـکـان شـاخـسـار

هــمچــوآهـنگ دلانگـیـزآب مـیـریـزدبـهــم

چـنگ وبـربـط مــینـوازد قـلعـه هـا باآبـشار

ســربـالــیــن تــفـکــرگــربـنـفـشـه مـیــنـهـد

تــابــدانــدرازی ازاســـرارذات کــبــریــار

چــشـم نـرگــس بـازتـابـیـندجمـال رحمـتـش

ازفــرازکـوهـسـاران هـمـچــوچـشـم رازدار

لاله چون یاقوت صحراراچه خوش آراسته

سـینـه هـا بشـگافـت گـویی دشت ازباغ انار

کاروان گل بسوی دشـت وسبزه سوی کــوه

مـیـرود آنـیک پـیاده این یکی چون شهسوار

چـهـچه مـرغان سرودعـشق ومستی سرکند

قمـری وبلبـل ببـاغ وصعـوه بـرشـاخ چـنـار

ای "شفـیـق" این باغ زنگ داغ ازدل میبرد

یـاکـه آمــدبـزم یـاران بـرمـذاقــم ســازگـار

بهار1389 – کابل

بخاطرمـحفــل (تــوت شمالی) که به همت شورای فرهنگی گلبهاردر باغ مشهورگلبهار ترتیب شده بود سروده شد