اعوذ بالله من الشیطان الرجیم     بســـم الله الــرحمــن الـــرحیم

این سروده را خدمت ِ آن عده نیمچه ملاهای کامل نما ، و تعدادی از جهلای عالم و فاضل نمای عقب گرا  ، که همیشه   به خاطر کسب شهرت  ، منفعت ِ شخصی و باز نگهداشتن دکانهای خود ، واقعیت  ها را با ابرهای تیره وتار ِ ضلالت  و جهالت ، و احجاب و استار ِ تعصب  و کینه توزی و خودخواهی مستور ،  و به هر دوغی مگس گشته ، از خود روایات ِ بی شرمانۀ مخالف ِ شریعت ، شرافت ، اخلاق ِ انسانی و نیز مخالف علم و روشنگری و خرد گرایی  که بافته و ساخته و پرداختۀ باداران ِ متعصب ِ نظر تنگ ِ خودفروخته های شان میباشد ، به مردم بیچارۀ صادق ، پاک طینت و مظلوم ، ماهرانه حکایت وروایت نموده به نام ِ اساسات و جوهر ِدین تحمیل می نمایند ، و تعدادی دیگری از این قماش ، برعلاوه ، اشعار ِ شعرای نامدا را باجفنگیات خود ارتباط داده از فیل ، قیل و از محرم ، مجرم می سازند چنانچه چندی قبل در برنامه های تلویزیونی که به سطح جهانی پخش میگردد ، یکی از این مُلاگک ها درمعنی این بیت (لسان الغیب حافظ شیرازی علیه رحمه ) که ( پدرم  روضۀ رضوان به دو گندم بفروخت +++ ناخلف باشم اگر من  به جوی نفروشم ) چرندیات و پرندیات  جاهلانه ارائه  و همچنان یکی دیگری ازین نیمچه ملای کامل نما  و  کوک شده ،  به خاطر خرید و اعمار مسجد جدید  ،  (فند ریزنگ ) ، کمک های نقدی ، خیرات ، صدَقات ، فدیات ، زکات ، فطر ِ روزه  ، امانت داری و دربارۀ نتیجۀ آنها  در روز آخرت ، و خصوصا راجع به نصب کردن ِ بیرق ها در مقعد یک تعداد انسانهای گنهکار ، دُرّ افشانی های کرده اند ،  تقدیم میدارم امید که  این گروه از مقابل چشم های وجدان خود هر مانعی را شرافتمندانه حرق و خرق نموده به جای بهتان و دروغ های شاخدار و  واهمات دُمدار  که سبب و علت گمراهی اذهان عامه میگردد به واقعیت گویی بپردازند

 

پلخمان ِ سیاست

نعمت الله مختارزاده چهارم اکتوبر 2008 شهر اسن آلمان

ای مُلاگک !  تابکــی  ،  غـُمبُر چو کفتر میکنی

کــاســبی از دیـــن  و ،  از نـــــام ِ پـیمبر میکنی

در پلخــمـان ِ ســـــیاست ،   سنچل ِ دینی ،چرا ؟

غولک ِ تــــزویــــر ِ خود را ســوی مادر میکنی

از بــــرای شـــــهرت و ،  نام و ، مقام و منزلت

هـــــر حــدیث و آیه را  ،  باهــــم بـرابـر میکنی

یا کـــه با جنگ ِ حـــدیث و آیــه ، بهر ِ نفع ِ خود

دشمنی با خــــواهـــر و ، هــــم با بــرادر میکنی

خــــود فـــروشی تا بکی در کار ِ فـرهنگ وادب

شعر ِ حافــــظ   ،    معنی و تفسیر ِ دیگر میکنی

آنکه رضوان را عوض با گندمی کرد و فروخت

از جَــو ِ  فــــرزنـد او ، هر ماده را ،  نر میکنی

رَو ، ز حافـــظ  بیت ِ اول را بخــوان و فکر کن

ورنه از نقــدم به خود هر خیری را ، شر میکنی

بر ســـتـیـژ ِ خــــود نمایی ،  وعـظ های با نمک

(چون به خلوت می روی ، آن کـار ِدیگرمیکنی)

خــون ِ مظلوم و یتیم و بیــوه زن را روز و شب

شـُپ بــــه مانـــند ِ ، شــراب ِ نـاب ِ احمر میکنی

من اگــرجامی بنوشم  ،  شـیر انگور است و بس

لیک  تو  از خونِ ِ ملت  ،  جام و ســاغر میکنی

مستیِّ ما ، از رگ ِتاک است و ، نه ازخون ِخلق

با پلــــنگ و گـــرگ   ،   آهو را ، برابر میکنی

چـــون کفن کشها   ،  لــــباس ِ مخملینی بـر تنت

جامِــۀ تـدبـیـر را ،  پــــالان ِ هــــر خـــر میکنی

دوســـتانت هـر طرف  بنشسته با ، کشکول ِ غار

با هــــزاران  مکــــر و حیله ، جمع  دالر میکنی

( فند ریزنگ ) هـــای فطـر ِ روزه و زکــات را

بهـــــر ِ تعمـیـــر ِ مساجـــد  ، جمع یکسر میکنی

ابـــتدا کــمک بــــه مسکــین و غـــریبان ِ وطــن

موتـــر ِ حـــق گوی را ،  با خـُدعه  پنچر میکنی

بـیــــوه زنهــــا  و یـتـیـمـان  ،  احتیاج ِ لقمه نان

حرف از ایشان هرکه گوید ، گوش را کر میکنی

حال می آیـــد زمستان  ،   بر غریبان ، خانه  کو

نان ِ خشک و قاق را ، در اشک ِ شان تر میکنی

نه زغــــال و چــوب و نه ، نان و لباس و سرپناه

فـقــــر و بــدبختی  یی ایشان ، صد برابر میکنی

پُــرشدی  از مـُـدِّ انگلیس و عـــرب ، دکـان ِ دین

جــــامۀ تـــدلیس ِ رنگـــارنــگ  ،  در بر میکنی

این تعــــرض هـای جنسی ، ارمغانی از شماست

در حصول ِ قرض ِ خود  ،  بـرپـا  محشر میکنی

میــدهی فــتــوا ، بـــه تکـفـیـر ِ هـمه روشنگران

خـــود جـنایت بـدتـر از، هـر کـفر و کافر میکنی

میــدهی فـتـوا که  هرکس ، پول ِ مسجد را خورد

 روز ِ محـــشر ،  پـرچمی در مقعدش در میکنی

با چنین حــــرفی که دور از منطق و علم و خرد

آن خـــدای مهـــــربان را  ،  مار و اژدر میکنی

«  نعمتا » ایـن فـتـنـه و آشـــوب  ، با ریش ِ ملا

ارتــــبـاطی دارد و ،  دانـــم کـــــه بــاور میکنی