خدایا این همـــــه اســرار چون است             زعقــــــل نا رسا  بردیـــده خـون است

نه دانــــــم کین همـــه هستی و دنیــا             چـــــــرا پیــــدا وبازهم واژگــون است

 پیـــــــام خلقــــــــت آدم درعالــــــم             سراســــر محنت ورنــــج وجنون است

 خلیــــــقی اینچنیــــن مقبول وزیبــا              زراه  ومقصــــــدش دایم  بــرون است

به خـــواری رانده شد از دارعــزت              دچــــــارفتنه ومکــــرو فســـــون است

 به ابلیـــــس قـــدرتی دادی درعالـم              به جســـــم و جان انســان اندرون است

چه زیبـــــا آفریــدی گلرخــــــان را               به پای نازشــــان هردل زبـــون است

چنـــــان گرمی فگندی برمـی وجام                کزورنج  والـــــم ازســــربرون است

ســـرشــــتی شهـــوت ولذت در آدم                که عقلـــــش در مقــــابل مادون است

هـزاران دام فتنــــــه در کمینــــــش                ز آوان خــــــــلایق  مغبـــــــون است

چوره گم کرده اندهاروت وماروت                 بشـــــــرراکی تـــــــوان آزمون است

اصــــــــول دین بنا ی نظم دنیاست                کنون بااصل خلاف این مضمون است

علــــــــم داران راه  دیـــن وارشاد                 بــــــه حرص وآزدنیــــــا مفتون است

مگراین نیســـــــت نشـان روزاخر                 فســــــــاد د ر دینـداران افــزون است

بیفــــــــروزند بنــــام دین شررها                  که اهریمــن به پاســـش ممـــنون است

به جای رحمــــــت  وتیمارانسـان                 عنـــــاد ودشمنــــی ورنج وخـون است

چنان  بیچــــــاره اسـت ابنای آدم                  ســـــرشتش با شقاوت مشــــحون است

طلبــــــگار وفایش چون توان بود                 نباشد نــوش نیشش صـــــد فزون است

زخــــــوب وبدهمه ازخلقت تست                 چوخودکردی چه جای چه وچـون است

نمــــــی باید بری اندیشـــــهء چند                  درین راه پای فکـــرت موهـــون است

ف. بری