ازانجنیرشفیق \"رفیقی\" کابل
عید درفراق
بـه روزعـیـددلـم بـهـرتـودعاخواند
تـرازآنطرف مــرزهـافــراخـوانــد
زبان چویاد تــرامیکند،زدل تنگـی
مــرازدوری تـومـردبـیـنـواخـوانـد
***
هـــوای عـیـدهــوای تـرا بـبـردارد
طـلـوع صـبـح خـیال تـرا بسردارد
بچشم برسرصدراه عاشــقی قربان
که باامیـدبـهـرچـارسـونـــظـردارد
***
به روزعـیـد چـو آیـیـنه درنظـــرآیـــی
دلــم گـــواه دهــدبــــــی خـبــرزدرآیی
هــــــزارعیدشود برسرم زقسمـت نیك
بـــه روزعـیـد بـسویـم تـوازسـفـرآیــی
***
هلال عیدچی بینم که بیتوعیدم نیسـت؟
زروزعیدوهـمه عشرتش نویدم نیسـت
مرابه مجـلس یاران وجـشن عیدچـکار
که گه به نزدمن این قلب ناامیدم نیست
***
به روزعید تمنای دل دوچـنـدان اسـت
هـوای دیـدن آن دلـبرسـخـندان اســـت
توازمحـبـت آن یـارهـیچگـه مـپـــرس
"شفیق"جسم منم یارهمنفس جان است
روز اول عید سعید فطرسال 1389 سروده شد