سجده های رنگ شده

دلم  برای  وطن  تنگِ  تنگِ  تنگ  شده

بر این غریب که تاراج نام و ننگ  شده

چکاد؛  زیر  پرش سایه  ای  محقر  بود

فرشته ای که زمینگیر  دیو  جنگ  شده

چو  آفتاب؛  دلم  گرم  مهربانی  او است

اگر چه واژۀ چون موم مهر؛ سنگ شده

مگر  نمانده  در  این  کوهپایه  شاهینی

که غوکِ برکه خروشانتر از نهنگ شده؟

ز هفتخوان  بگذر گُُرز و تیغ  را  بگداز

که رخش پیلتن از دست و پای؛ لنگ شده

چو مو بر آتشم  از  آهوان  این صحرا

تمام  گــــــــردنه  ها  بیشۀ  پلنگ  شده

چه جای بحث محبت بود به مدرسه ای

که  جانشین  قلم  برچۀ  تفــــــنگ  شده

به شیخ ما برسان ــ گرچه نیک می داند ــ

که سُبحه چُتکه و دستار ها تبنگ  شده

پناه می برم ای ایزدی که  بی  رنگی

به بارگاه تو  زین سجده های رنگ شده

فضل الله زرکوب

باز نگری نهایی

شنبه هشتم آبانماه 1389 خورشیدی