راویان بردگی

بالش اندیشه

ســـری از بالش  اندیشه  بردار

تکانی  ده غرورت را به  تکرار

نگاهت را شعوری تازه ی بخش

مشو هـــــــم بسترِ آغوشِ  دیوار

ازجنسِ رویا

ببر کن جامه ی ازجنسِ رویا

رها شو درمسیرِ صبحِ   فردا

سرِ چار راهی  آییـنه ی   دل

چراغِ سبزِ سحرت را تماشا

فکرِ خالی

من از این بی  روالی می گریزم

زهرچه  فکرِ خالی  می   گریزم

جنوب وغرب هوشم گشته پامال

ز مرزِ  بی خیالی  می   گریزم

پرواز هوایی

من ازاندیشه ِ شب روسپیدم

که او را درمسیرِ خود ندیدم

مسافر گشتم ودل بسته ام باز

به  پروازِ  هوایی  امـــــیدم

تارونار

پرِ هوشم اســـــــیرِ نازِ  یاری است

اسارت را عجب جوشِ بهاری است

نه  می  لافـــــــم نه  مبافــم  ولیکن

مرا  با  تارِ  زلفی تار و ناری است

حوالی محبت

اگر پیـــــدا نشد یار ا نهانی

جوانی  کن  خدا را  تاتوانی

به هرسر در حوالی  محبت

دری وانه به رویِ زندگانی

الفبایِ سحر

الفبایِ  سحر را وانهـــــادند

بسوی دفترِ شب پا نهـــــادند

دوباره دال ودنگِ بردگی را

به دور گردنِ  دلها  نهــادند

زبانِ تازه

زبونی  را  زبانِ  تازه  بخـــشند

الفبا تا یا به هر اندازه  بخـــــشند

براین  بخشایشِ شان آفرین  باد

زبس زیر وزبر را سازه بخشند

جوالِ سیم

دهانت  را  جـــــوالِ  سیم  کردند

که  نقشِ  تازه ی  ترســیم کردند

رقیبانت  ازین  مــــــــیدانِ بازی

چه برق آسا که خودرا سیم کردند

کلاه سمیخان

سمیخان را سرازنو سرنهادند

کلاهش را چه  زیبا  پرنهادند

برایِ  خانهِ  خالیهای  تاریخ

به دستِ سادهِ ی اودر نهادند

راویان بردگی

به مغزِ ماصدای  میخ  کفتند

به هررسمی شده تابیخ  کفتند

من وتو بردگی  را  راویانیم

به گوشِ خسته ی تاریخ کفتند

.....

پانوشت

1:

سمیخان   -  سمیع خان

در زبان عامیانه ضرب المثلی  است  که برای چاخان می گویند سمیخان عجب کلاهی دارد

.............

نورالله وثوق

پنج شنبه

13/8/1389

http://norollahwosuq.blogfa.com/