افغان موج   

شعرامروزافغانستان

خوشۀِ نا خوشی

سهمی که به  میهـــنم  رسـیده

دانی  چه  قــدر ازو   بعــیده

درهر قدمی به  پایِ  مــرزش

خارِِ خطــر خســان    خلیــده

بمبی   به هوایِ    انفجـــاری

از دور به  سویِ   او   دویده

ازپهلویِ کوچه اش به  کرَّات

زخم  از سرِ   هرزبان شنیده

در  مزرع   قلبِ   بیقــرارش

صدخوشۀِ نا خوشی    دمــیده

در  بحـــــرِ نگاه     بیکرانش

ســـــونامیِ  درد و غم  وزیده

دردا که به دَورِ چشمِ هــوشش

از  اولِّ  شب الی    سپـــــیده

یا مادرکی  شکــــسته    قامت

استــاده  و پُشـــتِ     اوخمیده

یا کودکِ  بی غــــذایِ   بی کو

کو  مـــــادرِ  خویش را  ندیده

یا  دخــــترکی   میانِ     آتش

از دستِ  جفای  شُو  خــــزیده

یا  آنکه زنی  به   نوجــــوانی

بر  دارِ جفــــا شده     کشید ه

یا    پیــــرِ  غریبِ     ناتوانی

افــــتادۀِ   دست   و     پابریده

یک عمر زجورِ جهل وظلمت

هر لحظۀِ  زهرِ  غم    چشیده

یازخمیِ  جنگِ رنگ و نیرنگ

یا  وارِث  یک سری   شهــیده

این رشــته   سرِ  دراز   دارد

ترسم  که  غزل  شود  قصیده

اما  سخنی   نگفته     باقیست

پایانِ   شبِ   سیه       سپیده

.......

نورالله وثوق

http://norollahwosuq.blogfa.com/

شنبه 7 - 1 -  1389