دوستی و دشمنی

در محیـــط  ما  فـــضای  گـــرم  یاری، تنــــگ   بُود

قصــــــه  و  هــــر  گفتمان  گــرم  ما، از جنگ   بُود

هـــــر که را  بینی   غــــمی  دارد   بدل  از   بیکسی

قـــلب ها  بشکسته  و  چهــــــــره  پر از آژنگ   بُود

نُخــــــبگان  شهر  از  غفــلت  به  خود  پیچـــیده  اند

افتخـــــار  فکـــــر  شان  از  چــرس  یا از بنگ  بُود

از  دروغ   و  خدعه  و  از مکـــــر  میسازند   سخن

پیش   اهــــل  خبــــره  میگویند   این  فـــرهنگ   بُود

پیش  ما  لاف  حقیـــقت   نیست  حرف  مُفــــت  کس

بین  نامـــــردی و مـــردی راه  صـــــد  فرسنگ  بُود

گـــریه  و  زاری  و از  خـــود  رفتـــن مــــردم  ببین

زندگی  ریتـــــم  غـــم  انگیزی  ازین آهــــنگ   بُود

***

« بس که دلخون گشته ام از دست یاران  دو رنگ»

« دوست  دارم  هر کسی در دشمنی  یکرنگ  بُود»

نعمت الله ترکانی