نعمت اللـه مختارزاده

شـــهـر ِ اسن آلــــمان

21\  05  \  2009

رقاص ِ سیاست

کرزی ! زخدا ترس و ، کمی شـرم و حیا کو         چوکی ره ، رها کو

درد ِ دل ِ مــــادر وطــــن ِ خــویـش ، دوا کو         چوکی ره ، رها کو

 

ظلـم و ســتم و جـور و جفــا ، زین همه غدار         از توپ و تـفـنگدار

از بهر ِ خـــدا  ،  رحمی بـه حـال ِ ضـُعفا کو         چـوکی ره ، رها کو

 

هشت سال   گـذشت و ،  گــذرد ، دورۀ دیگر         چــون برده و نوکر

شرم است  خجالـت کش و نه  ریب و ریا کو         چـوکی ره ، رها کو

 

مخــروبـه وطــن گـشـتـه و ،  آواره  وطـندار         افســـــرده و بـیـمار

یعنی  نظـــر ِ لطف  ، بــه ســـوی فــقــرا کو         چـوکی ره ، رها کو

 

از لجّ و لجـاجت گــذر و  جهـــل و  جهــالـت         بــنـمــای ،  کـمالت

هر جا که دلت خواست برو ،  ما ره  ایلا کو         چـوکی ره ، رها کو

 

این کـرسیی جمهوری و  ،  نه مـرغ ِ کلنگی         چون چرسی وبنگی

از گـردنکــش  ،   سخت گرفـتی  که  وفا کو         چـوکی ره ، رها کو

 

با پیرن و تـنـبـانـی  و  ،  کلاه ِ  قــــره قـــــل         در ،  جـــادۀ   کابل

ایستاده  سر ِچوک  شـو و ، دبــدبــه هــا کو         چــوکی ره ، رها کو

 

نام ِ نــو ِ لشمک  ،  به تـو تبریک و  سزاوار         روبــــا صفت ِ مـار

(گلبَدین) و ( ربانی) و (سیاف) ره صـدا کو         چــوکی ره ، رها کو

 

رقــــاص ِ سیاست ، جمع ،  مشاطــۀ  دیـنـی         حاصل ، بــز ِ چینی

گــوسالـــۀ  سه  مادره  ره   بسـته  ز  پا کو         چــوکی ره ، رها کو

 

یعنی کــــه  سـیاست گــــد و ود میشوه با دین         از دست ِ شــــیاطین

رَو  دفتر ِخود را پـس ازیــن ، بیـت ِخـلا کو         چــوکی ره ، رها کو

 

در زیـر چپـن ،  نغـمـۀ دمبوره و چنگ است         آوازۀ جـــنــگ است

مارشالک ِ پـــنـدیــده ره گــو، فـیـر ِهـوا کو         چــوکی ره ، رها کو

 

ملاق زنان گاهی به  (بوش) و گهی (پوتین)         بــا نـیـفــــۀ چـرکین

( اوباما ) کجا و تو کجـا  ، چشـم ِ تــه وا کو         چــوکی ره ، رها کو

 

گویـند  ( خـلیل زاد )  ، می آیه   سر ِ قـدرت         بــــا تــــازه سیاست

کالای  نوی  بــر تـن ِ ( بـدفـوکس ِ) شما کو         چــوکی ره ، رها کو

 

تا آنکــــه ترا کـُوک نمایـد  ،  چو گـُدی گـَک         بـا دَمبـَک و دُولـَک

رقص و اتـنی مُفت ، بـه  دســتور ِ  مُــلا کو         چــوکی ره ، رها کو

 

کرزی ! سر ِوقـتست ز «نعمت» شنو این پند         همچون عسل و قـند

از بـــد بـَتـَرش  تـــوبـــه ، تــوکل به خدا کو         چــوکی ره ، رها کو