کهنه پیخ

نعمت الله مختارزاده اول فبرور 2009 شهر ِ اسن آلمان

هـــرطــرف می نِگـــرم فـتـنـه و شــر می بینم

شکــــوه هـای  زقــــــضا  و ، ز قــدر می بینم

یخن ِ صبر ،  دریــــده  ز هــــمه  ،   تــا دامن

خـــــرمن ِ حوصلـه را  ،  زیر و زبـر می بینم

دل ،  داغی و  سخـن ، یاغـی و  گفتن ، طاغی

ســینه صد پاره و ،  خــون گشته جگر می بینم

شده چون مرچ و نمک دیـن و سیاست ، گـد و ود

مگس و دوغ   ،   نه شیـر و نــه شکر می بینم

کرگس و زاغ و زغـن ، بـودنـه و باشـه و بـوم

وارث ِ  مـنـبـر  ِ  احــســــــاس ِ بـشــر می بینم

زین بلایا ، که وطندار و وطن ، گشت  نصیب

هـــمه  از جـــور و جـــفــای  دو عمر می بینم

یکی ملا و ،  دگـر طـالبه ،  یعنی که  ( چلِی )

هــــردو را کاتـب و مامـــــــور ِ سَـقر می بینم

یکی با ریـش ِ گـــــره خـورده و لنگی ی دراز

دگــری چــــادر ِ شـرّ ، بـســته به سر می بینم

یکی یک چشمه وچرکین و پر از پشم و ، دگر

نیش  و  دندان  و  زبانش ، چـو  فنر می بینم

یکی بـا تیغ  ِ دو دم ، در پی قـتـل است و قـتال

تـــشـنـه  بـــر خـون  ِ دل ِ اهـل  ِ نظـر می بینم

دگــری با سخن و ،  نیش  ِ زبانـش ،  به هـمه

زخــــم ِ ناســـور زده ،  زنگ  ِ خطـر می بینم

یکی با وحشت و با دهشت و با قـهـر و غضب

کهـنه   پــیخی کــه ، ز دوران ِ  حـجر می بینم

دگــری در پـی تکــفـیـر  ِ ،   حـقـیـقـت گـویان

مُهـر ِ  فـرسـوده یی  تحقـیر  ،   به بـر می بینم

ریـش ِ مــلای عـمـر  بـسته به دُمِّ  ،  چـه کسی

که به (تی، وی)ی جهان، شور و شرر می بینم

جُهــلا جلــــوه گــــری کــرده  به   رول ِ علما

راۀ حــق مانــــده  ،   روان  راۀ دگــر می بینم

هــــمه چــون ماش ، شده گولـۀ تزویر  و ریا

هر طرف ، لـوله و لوپان ، پی ی  زر می بینم

کهنه فکـران  ِ نظــرتنگ  ِ عــــزازیـــل صفت

با گپ ِ حق ، ضد ِ حق  ،  بـســته کمر می بینم

هـمه جادوگر و ، شهرت طلب و ، بی سر و پا

ســــری هـــــر گردنـــه  دزدان ِ اشــر می بینم

شـــایـــد از نوکــــــــره و ،  چاکـــــرۀ  گلبدین

سخن ِ  گــــرز و ،  نگاهـی  چــو سپر می بینم

یا کــــــه از طـــــا لبه و ، طالب ِِ مــــلای عمر

وارث ِ  کـج دهـنـی هــــا و  ،  تـَـشَــر می بینم

یــــادم آمـــــد ز نـــو آبــــاد و سرای غــــزنـی

دهـــمزنگ و بــه پل ِ سرخ  ،  چکـــر می بینم

گـــشــت تـــوهین ، به شــعر و بــه مقـام ِ شعرا

ســـنگ ِ تحـقـیـر ، بـــه فرهنگ و هنر می بینم

عجـبــا  ! تـُف بــــه زمین کـردن و پس لیسیدن

در خــــور ِ مـــردم ِ خـــم کـــــرده کــمر میبینم

زنــــده هـــــا  را  بسی کــــوبـیـده اذیت کـردن

پشت ِ هــــر مــرده  بسی  تیغ و تبر می بینم

حضرت ِ ( رازق ِ فانی ) ، کـــه مـقیم ِ ملکوت

ســــینه ام را به دفـــاعش ،  چـــو سپر می بینم

«  نعمــتا » خامـۀ تــدبیر ِ تـو نـازم   که  چنین

خرق ِ احجاب  ،  ز هـــــر مـاده و نــر می بینم