وعده خلاف

نعمت الله مختارزاده 22  اگست 2008 شهر اسن آلمان

وعــــدۀ هالـــــندیـان ،  باشد سراب

هــر زکابی جلوگر همچون خضاب

مهـــــربــان و ، با وفـا  و ،  باصفا

هم به مردان و زنان ِ ، شـیخ وشاب

در ســـخا وت  کس ندیده مثل ِ شان

گـر خس و مَس ، یاکه باشد دُرِّ ناب

هـــریکی در قول ،  معروفِ جهان

در عمل ، چـیـزی نبینی جز عـذاب

وعـــده هــای گرم و نرمت  میدهند

تا وفــا گــــردد  ترا ، روز ِ حساب

چـــون شراب ِ ناب ، دارد نشئه یی

انـتـظـارش ،  میکـــند  دل را کباب

شوخ ِ  چــشمـان ِ خــمار آلــود ِ یار

سنگ ِ دل  ،  گـَرد و غبار ِ آسـیاب

از کف ِ جان دل برد هر آن ، هزار

تیغ ِ جــــوهـــردار مانـد   بر رقاب

زلف ِ خوبان حلقه حلقه ، زان سبب

پـــای عــاشـــق را بـبـنـدد با طـناب

لیک از خوبان  ،  وفا هرگز مخواه

این حـقـیـقـت دان از بــرگ ِ گـلاب

بــرف ِ فـیاض  است بـر بام ِ هوس

بـــیل ِ تـقـدیـر ِ مـــرا کــرده خراب

گـفـت ! ایـنـک مـیـفـرسـتم  چیزکی

یـادگــارم را نـمـــایـــی ، دسـتـیـاب

روز هــا بـگـذشـت و هفته ، ماه شد

ماه شاید ،  ســا ل و قـرن ِ بیحساب

انـتـظـار ِ آمـد ِ ( سی ، دی ) چرا ؟

قاصدش را می نبینم جز بــه خواب

لیک بـــا او خــو گــرفـته مرغ ِ دل

دانه پاشی هــا ، چـرا ؟ در منجلاب

در هـــــوای دوســـــتی ، پـر میزنم

می کشانــــد از جــفا  ، انـدر خلاب

بـــر اِلاهــه شکـــوه هـا  کرده بسی

از مـن ِ مظلـــوم ِ  گـُنگ ِ لاجــواب

ما کــــه چــــون آیـیـنـۀ صیقـل شده

هــرکه بیند ، خویش یابد بی حجاب

نــزد ِ گل ، از خـار شکـوه بهر ِ چه

جوهر ِ رنگست و بو، گل،ای جناب

مظهر ِعشق و محبت ها ، زن است

ناز بایـــد داد ، زن را ، بی حجـاب

هم به سالون و ، به دهلیز و تراس

هم به آشپزخانه ، هم  اتاق ِ خـواب

در همین جا میگــذارم  ، نقطه هــا

تا بـــدانــــد قـــــدر ِ مـاه  و آفــتاب

خـواستم ، املا و انــشاء ، نامــه یی

تــا بـه تیمورشاه بخوانم از صواب

لــــذت ِ دارد کــه با قهـر و غضب

طـعـنه و دشــــنام آیــــد با شــــتاب

طــــبع بـسـته ناگـهان ، گردد روان

با  سپـاۀ  شـعــــر ، هـردم  انـقلاب

« نـعـمـتـا » مـنـظـومــۀ کردی رقم

تا خلاف ِ وعـده  را سازی  خراب