ســـرود غم

ازسید فضل احمد پیمان

نجوائی با هرات
 

هــرات قهــرمـان ای کـاش بـیمـارت  نمی دیـــدم            بــه  درد  و داغ محــرومی گرفتارت نمی دیدم

ســرود  غــم بمـرگ افتـخــارت سر نـمـــی  دادم             هـــزاران زخــم کـاری بر تن زارت نمی  دیدم

درین دوریکه کس از حال کس جویا نمی گــردد             مــریض بی طبـیب و بی پرســتارت  نمی دیدم

بهارت را تهی از لطف و سر سبزی و شــادابی             خــزان را جــرئت تـاراج   گلــزارت نمی  دیدم

بجـــای  ریزش  باران  فیــــض ابر فــــروردین             سرشــک دیــده را جاری به انهارت نمی دیدم

نفاق و اخـــــتلاف و دشمـنی و کیـنه تـوزی  را             گــریبانگیر   فرزنـــدان  هشــیارت  نمی  دیدم

شرایـــط را مکـــدر چـون شب یلدای مهـجوران            بــــکام  دشـمن پـــست  ستــمکارت نمی  دیدم

به امــداد  تو  پا از صحنه خارج  آشــنایان  را             زمــــام امر را بر دســت  اغــیارت نمی   دیدم

زدیــد حــق ستیزان ایـــن  همـــه ارج تـرا نازل            به چشم کـور مغزان، اینقدر خوارت  نمی دیدم

ترور  و  اغتشاش  و غــــــارت و آدم ربائی را            مـــروج بر حـریم شهــر و بـازارت نمی   دیدم

دل  ریــش  و تن  افــگار  در پای تو می مردم             کـه تا اکـنون چنین دلریش و افگارت نمی دیدم

بجــرم بی  دفــاعـی  گله هــای از غـــزالان را              به چنـگ گرگ های آدمــی خوارت نمی  دیدم

به سـوگت ناله و فـریاد  و واویلا  نـمی کـردم              اسـیر صــد هزاران رنــج  و ادبارت نمی دیدم

به رغـم آنکه صــدها راهبر  در کاروان  داری             چــنین ره ناشـــناسی را جلو دارت نمی  دیدم

ز خـیرالماکـرین بهــر تو   استمداد می جسـتم              کـــه تا مـحسور کیــد هیچ مکارت نمی  دیدم

بــپاس  این همه  ایثار و اخـــلاص و فداکاری             زعامــت را چنـــین مایل به آزارت نمی  دیدم

ز اوضاع بد وبحــرانی تو سخت نا خـــوشنود              روان خـــواجه عبـدالله انصـــارت نمی  دیدم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید