بشـــــــــد تو فان وحشت در دل تاریک شب پیدا
شفــــــق معدوم گشت و روز نیامد زآن شب یلدا
نظام دهـــــــر زدست داور افتاد یا که بـــر پاشد
قیــــــــام رستا خیــــــز لشکر یاجـــوج شده پیدا

چــــــودیوان بر حریم پاک کابل دســـت یازیدند
از آن آشـــــوب نبردند جان سالم پیر و هم برنا
نوای حـــــــق اسیر پنــــجهء ظلمت بودی آنگاه
نبــــــــودی جز نفیر دهشت و بیـــداد در هرجا
نجیــــــب آن پیک آزادی و آن رهپوی انسانی
چو عیسی بر سر دار شد پیامش اســت پا برجا
چــــــو بودی مـــــرد آزادی علم دار ره اخوت
به خونش تشنه بــــودی شبروان جـاهل و اعما
صلای خلق خواستی زآیت والصلح وخیرهردم
درین راه همتـــی داشتی بودی او مرد بی همتا
نبـــودی بنـــــدهء آز و هوس نی در پی ثروت
نــــداشتی در کفش سیـم وزری زین فتنه ء دنیا
بــــرای صلح و امن مملکت تـــدبیر ها داشتـی
بودی مــــومن به حکم شــــرع به رایی مردم وشورا
رساندی با صفا و صدق پیام صلــح و آشتی را
کلامش جـــــوش دل بودی نشستی باز در دلها
بــــراندی لشکر غیر را زخاک پاک این کشور
به تـــــدبیر و سیاســـت چیره و دانشور و دانا
به مــــردی و شجاعت پاسدار ننگ و استقلال
نمـــــود غیرت و افغانیت چون صخره و خارا
مقـــابل کی شدی خصم جبون و حیله گر با او
زدی بر پشت او خنجرتنی بی غیرت و رسوا
بود او زندهء جاویـــــد شهیـــــــــد راه انسانی
نمیرد عشق انسانی کنـــــد درجـــان ودل ماوا
نمی میـــــرد بری انوار حق در پنــجه ظلمت
بیرون آید صفای صبح روشن از دل شب ها

عبدالفتاح سکندری