مـرگِ ا نـسـا نیـت

محـمـد ا صـغـر(عـبـا د ي)

گل لا لـه  بـه  دشت  روئیــد،  امـــا          بـــدیــدم  داغـهــا یــش  بیـش  گـشتـه

نـدارد  تـازه گی  هــاي  گـذشــته            کمی بـد رنگ زچــند سا ل پیش گـشتـه

نمی خـواهــد کسی رویـش بـبـیـنـد           نهـان ازد یگــر و از خــویـش  گـشتـه

سا قه اش  هـم  ندارد  تاب  سابــق           که خــــم هردم  به پشت و پیـش گـشتـه

بروي کس نمی خــنـد د ، ازآ نــرو           بـدانســـــتم کــه چـیـزی  پیـش  گـشتـه

بپـرسـیدم: اي لالـه سبـب چیست؟           کــه   اینسا ن  داغهایـت  بـیش  گـشتـه

نه ئي تولا لـه ی سرخرنگ سـابق           بگـو: آخـــرچــه بـرتــوپـیـش گـشتـه ؟

بگفـتا:واي چه گویم، واي چه گویم            نمــیدانی چــه آ خــــر پـیـش گـشتـه ؟

به هـرسـوگـرروی درشهـروقــریـه          جـسـم  انـسان  بـه زمـین  لـیش گـشتـه

نمی بـیـنی کـه قــتـل ومرگ انـسا ن         بسیـا رآ ســان  زمـــرگ مـیش  گـشتـه

تملـق، خـدعـه وفــریـب ونـیــرنگ          زمــان را را ه ورســــم وکـیش گـشتـه

سخـن را ست ویا حــرف حـقیـقــت           بـرای مــرد مـــا ن چــونـیـش گـشـتـه

ا گـراین شهـروقـریـه گشتـه ویران          زد ست دشمـن وهــــم خویـش گـشـتـه

چـه میپرسی زرنگ من ، بـیــا بـیـن          که چسا ن جـسم وجانــم  ریش گـشتـه

به  این ا وضاع  که  می بینم  اي  انسا ن

مـــرگ ، ا نســا نـیـــت را پیــش گـشـتــه

ما رچ 2008  میسسآ گا