چند غزل  از خانم  عزیزه عنایت

 

** کود ک مهــــا جر افغا ن **

الا ای کــــــــودک مـعــصــــــوم افـــغـــــان

مـهـــاجــر گـشـتــه ئـی در مــلـک ایــــران

تــرا از مــرز بـیـــــرون مـی فـــرســتــنــد

در ایـــــن ایـــــام ســرمـــای زمـــســتــــان

بــدون جـا مــه ء گــــرم و مســـــــا عـــــد

بـلـــرزی از خـنـک چـون بــیــد, لــــرزا ن

زدنـــــد آتــش بـــه بــا غ و آشـــیـا نـــــت

کــه گـلـهــای امـیـدت شـد پــریـشــــــــا ن

شـــــــدی  آواره  و  دور از   دیــــــــار ت

کشـیـد ی هــر نــفـــس رنــــج فــــرا وا ن

فـســــرده  چـهــرۀ   گـلگو نـه ء    تـــــو

هـــــوای ســرد و خـفـتــن هـا ی بی نـا ن

دلـم پـــــر خـــون شــــده از حــا ل  زارت

کـه هـستـی  پــا بــر هــنــه در زمــســا ن

پـــــدر از تــــو جــدا شـد مـادرت  کــــــو؟

کـه مـی بـیـنی بـه هــر سو زار و حیرا ن

ز رنج تــــو  کـــنــــون رنـجــــور گـشــتـم

بـگــر یــم از بــرایــت  دل پـــریـشـــــا ن

ز آهـت  بــنگــرد  ظــــا لم  ســــــزا یــش

دهـــــد روزی بـــرایــش چـــرخ  دورا ن

(عزیزه)  کــی  بــو د, تـا اهـــــل مهـــیــن

رهــــا یا بنــد از  این غم  های ســـــوزان

 

15/1/2008

شهر تیلبرخ  ها لند

از عزیزه عنایت

 

**  مـــو ج شــرار**

ای رهــــیان  صــــلــح   وطـــن  در  د یــار   مـــا

عــزم شما ست  صلــــح و  صـفـا  افـــــــــتخـار ما

هــــر لحظه  از حضـــور شـــما در مـــــیان  ملــک

دشمــــن به  لر زه  است  چو موج  شرار   مــــا

مـــزدور   اجنبی، که  بــــــود   بـــیگمان عــــــد و

تخــــم  نــــفــا ق  بـــذر  کنــد  در  دیـــــار  مـــــا

ای هــــموطن   بیا  که  کنون  دســــت هم دهـــــیـم

وحــدت  ضــرورت  است  بــــــرای  قـــــــرار مــا

با ا تــــفا ق قا مــــت  دشمـــن  تواند  خــــــــمیــــد

خاری   ز  با هــــــــمی,  نـــرو یــد   کنـــار    مـــا

بنویس ( عزیزه ) کین همه و حدت ضرورت است

چون کــــوه شـو د زصلــح و صفــا اعتبــــار مــــا

 

18/1/2008

شهر تیلبرخ  ها لند

عزیزه عنایت