شکــــوه

تا کی از جــوروستم, شـــــکوه و فــــریاد کـنید         سعی برهــم زدن منشأ   بـــیداد کـــــــنید

دست ما ودامـــن تان باد, جــــوانان غــــــــیور        که ازاین ذلت و خواری ,همه آزاد   کــنید

صدهـــــزاران چو منت, آتش بـــــیداد بسوخت         نه نـــشینید  زپا, دم به دم ارشـــاد کــــنید

فــتنه انگیخته تبــعیض نـــژادی در خـــــــــلق         فـکر آینــدۀ مــلک خـــود و   اولاد   کــنید

چندی از خوان نعم, سرخوش و شیرین کام انـد         گریه بر فاقه کشان خود و فــــریاد  کنــید

خانــمان کــرد تــبه, تا شود آباد خــــــــــودش         خانۀ ظلم و ستم یکـسره بر باد   کـــــــنیـد

تا شود برهــــمگان امــــن و عــــدالت قـــــایم         عالمی نو زمساوات و حق ایجــــاد  کــنید

ای جــــوانان ستـــم مــــرتجعان چــــــند کشید         تا به کی رحم به این دستۀ جـــــلاد  کنــید

ننــــــگ دارد بــشریت زچـــنین کـــهنه رژیم          طــــــــرح ویرانی این بنگه  زبنیاد کنـید

آشــیان هـــمه مـــرغان ز ســـتم آتــــــــش زد          قصد آتش زدن خـــــانۀ  صیاد  کـــــــنید

ندهـــنـــد ارزش کاهـــــی به حقـــــوق بشــری         تکیه بر خود و بازویی چو فـــــولاد کنید

غــــــازه ســـازید زخــــون شاهــــد آزادی را          تا ز خود روح شهیدان وطــــن شاد  کنید

سوخـــت ای هــــمنفسان  آتـــش   استــبــدادم          شرح این سوخته را بر همه انشاد   کــنید

چشم امـــــید به تو ای نسل جـــــوان دوخته ام          در خور شان و شرف مملکت آباد  کـنید

روزی آید که شود خلق به خـــلق حـــاکم و ما         رفته باشیم ازین ورطه زما یاد کـــــــنـید

میـــبـــــرم در دل زار حـــســـــرت آزادی را         کاش خاکم ببر سایۀ شــــمشاد   کــــــــنید

شعـــــر مــــن لالۀ باغ دل خــــونین من است          مهوشان زیب لب و حسن  خداداد کـــنید

هرکــــجا لاله رخــــی با قــــد ســــروی دیدید         یک نفس یاد ازین جــــــلوۀ  ناشاد کــنید

جلوه شاعره آزاده افغان

برگرفته از کتاب افغانستان درمسیر تاریخ

تالیف میرغلام محمد غبار صفحۀ ٨٣٦

 فرستنده: سید جواد از آلمان