درٌدانه

غــــــــم  دیرینه  می  گیرد  نشاط  خانه  ما  را

مگــــــر عیسی دمی  روشن  کند  کاشانه ما را

نمی یا بم دمی  تسکین  از این  پیــمانه  دوران

مگر  مــــــوج  نگاهی   پر کند  پیمانه  ما  را

قیامت می  کند  با  هــــــر نگاه  غمزه  آ لودش

خدا یا  آفــریدی  از چه این  درٌدانه  ما  را  ؟

نمی دانم چه خواهد کرد چشمش تا سحر با من

که هر سو می کشد با خود دل  دیوانه  ما  را

به هرجا گفته ام از حرمت او، بی حضور خود

که  آشوبی  نگیـــــرد  دامن  میخــــانه   ما  را

خرابم ، التـــیامی دل نمی یابد  بیک  جـــامی

بهم آرید  بزم  و  ساقی  و  خمـــــخانه  ما  را

محمد زرگرپور