افغان موج   

رسول پویان

غم میهن

مگو حال دلم چـونست ای دوست

دلــم دریای خـون آلود درد است

ســرشـــک آتشـیـن کــــودک دل

میـان جـویبار دیــده ســرد است

***

زتــاراج خــــزان نا مــــرادی

گـل رویای میهـن گشتـه پر پر

بهـــار آرزوهـــا می گـــریـزد

زکـف هچون نـوای باد سرسر

***

لهیب ســــرکش توفــــان بیداد

زهــم بگســسته تار مــهربانی

بدام مــرگ پیچانست هـــــردم

چـــرا مــــرغ اســـیر زندگانی

***

نسیم خــوش پــــیام دشت آزاد

اســیر محــبس تـوفان وحشی

گلوی بره آهــــوگان صـــحرا

مـــیان پنـجه گــرگـان وحشی

***

غم میهن، غم دوران، غـم یار

به سوز زخم دل با هم رسیده

وطنداران  دل ریش وطـن را

سیه زخـم ستـم کاری دریـده